بریده‌هایی از کتاب نسیمی که بر ستاره ای وزید

"واقعیت‌هایی را که آشکار شده‌اند بپذیر. حقیقت فقط باعث می‌شود همه رنج بکشند."

به‌طرز عجیبی دستور او مانند یک خواهش می‌نمود

عشق و خجالتش را با خشم نشان می‌داد، فریاد می‌زد تا همدردی‌اش را ابراز کند و هنگامی که توجه و علاقه نشان می‌داد خشن بود

آن‌هایی که ما را به اسارت بردند از ما خواستند سرودی بخوانیم؛ و آن‌هایی که ما را غارت کردند خواستار شادمانی از جانب ما شدند

حس کرد که قلبش گرم می‌شود؛ او، متأثر از زیبایی، دریافت که هنوز انسان است

گاهی دروغ‌های غیرمنطقی می‌توانند تبدیل به حقیقت شوند

گل سرخ با هر نام دیگری همچنان معطر بود، اما دیگر گل سرخ نبود اگر گل سرخ نامیده نمی‌شد

هنگامی که لبخند بر لبانش در درنگ بود، چشم‌هایش نه حالت مراقب داشتند و نه حالت ناراحت و نگران

"پرومتئوس آتش دزدید. اهمیتی ندارد که چه دزدیده باشی یا برای چه کسی؛ دزدی باید مجازات شود."

حبس، فقر، مرگ. این‌ها واژه‌هایی بی‌باکانه بودند، اولین توصیفات آشکار از جنگ