بریده‌هایی از کتاب ملاقات با مرگ

«همان به که انسان برای مردم بمیرد!»

اگر تمایلات حیوانی انسان، خود را از قید و بند رها کنند، انسان به همان موجود وحشی دوران اولیه تبدیل می‌شود. از نفس ِ بی‌رحمی و ستمگری لذت می‌برد! انسان حیوانی است که تمایلات مختلف در او به توازن بسیار ظریف و شکننده‌ای رسیده‌اند. انسان یک نیاز بنیادین دارد، و آن بقاست. انسان در هیچ زمینه‌ای نباید تندروی کند. تندروی شاید همان قدر خطرناک باشد که کندروی

پیرزن کاری کرده که بچه‌ها تصور کنند وابستگی ِ کامل به او اجتناب‌ناپذیر است. آنها آن قدر زندانی بوده‌اند که اگر در ِ زندان باز هم بشود متوجه نمی‌شوند! تا آنجا که من فهمیدم، حداقل یکی از آنها، دیگر علاقه‌ای به آزادی ندارد! احتمالاً همه آنها از آزادی می‌ترسند.

ژرار با کلماتی شمرده گفت: ــ به نظر من، وقتی جنون قدرت و جنون بی‌رحمی وجود کسی را تسخیر کرده باشد، برای چنین آدمی همه مثل هم هستند. از هیچ‌کس نمی‌گذرد، حتی از عزیزترین و نزدیکترین کسانش.