بریده‌هایی از کتاب نقره سپید

جوان مجرد مثل زمین بی حصار و بی‌پرچین است، هر آدم آلوده و تر دامنی به او طمع می‌بندد، و احتمال طعمه شدن برای هر کس را دارد، و هر کس هر خلاف و خطایی که در سر داشته باشد او را به هم پیالگی خود می‌خواند. ولی همین جوان وقتی ازدواج می‌کند همچون زمینی است که به گرداگرد خود حصاری داشته باشد. اساساً فلسفه اینکه نامزدها حلقه به انگشت می‌کنند همین است یعنی من در حصارم، من در حلقه و دایره‌ام و کسی به من نزدیک نشود، و همین امر مصونیت از بسیاری از خطاها و گناهان را فراهم می‌سازد. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: تَزَوَّج وَ اِلا فَاَنتَ مِنَ المُذنِبین «ازدواج کن، وگرنه از گناهکاران خواهی بود.»

نگوییم ازدواج می‌کنیم خدا کریم است و روزی رسان. شما شیر آب را وقتی باز می‌کنی که ظرفی زیر آن باشد. خدا هم روزی می‌دهد همانطور که شیر آب، آب می‌دهد. ولی شما هم باید ظرف داشته باشید و ظرف همان شغل است. حالا ثابت آن مهم نباشد سالم آن خیلی مهم است. بنابراین بدون شغل خداوند روزی و برکت را در کجا قرار بدهد؟ پس، شغل از ما و روزی از خدا.

پس خوش اخلاقی که باید یکی از ملاکات ازدواج باشد یعنی همین نه صرف بگو و بخند بودن و ظاهر خندان و شاد و بشاش داشتن، خوش اخلاق کسی است که درهمه احوال اخلاق او خوش باشد واخلاق خوش یعنی رعایت اعتدال، رعایت انصاف، ثبات در شخصیت داشتن، ظاهر و باطن خوش و همسانی داشتن.