بریده‌هایی از کتاب بهرام و گل اندام

به صحرا شدم؛ عشق باریده بود. و زمین تَر شده بود. چنان‌که پای مرد به گِل فرو شود، پای من به عشق فرو می‌شد.

بالاخره به یکدیگر رسیدیم.

شمشیر من مثل تیشهٔ فرهاد سنگ را می‌شکافد