بریده‌هایی از کتاب صلیب و صلابت

من همه‌ی مذهب‌ها را قبول دارم، اما باید بیش از آنکه به مذهب خاصی تعصب ورزیم، در فکر اسلام باشیم ودر راه رسیدن به هدف‌های اسلام تلاش کنیم. ما اگر مذهب را محور خود قرار دهیم، دین اسلام را دچار پراکندگی و تفرقه می‌کنیم و مسلمانان را دشمن یکدیگر می‌سازیم. اگر مذهب پررنگ شود، مسلمانان شمشیر می‌کشند و خون یکدیگر را می‌ریزند. ما برای اینکه دین اسلام بماند و مسلمانان یگانه و یکرنگ باشند و همدل و همدست شوند، باید مذهب را پررنگ نکنیم و اسلام را محور قرار دهیم. ما باید بر مسلمان بودن خود تأکید کنیم، نه شافعی یا مالکی بودن و یا سنی و شیعه بودن.

اگر تو راه دهی، کس ره دگر نرود تو راه بستی و من صد ره دگر رفتم سخن دوگونه نبود ار تو راست می‌گفتی تو خود نگفتی و از خود دو صد سخن گفتم ندیدمت نه به بیداری و نه در رؤیا اگرچه این همه بیدار ماندم و خفتم تو فرد باش و یگانه که نیست مانندت چه غم اگر من بیچاره با غمت جفتم

ای عزیزان! انسان باید همیشه در حال توبه باشد، زیرا لحظه لحظه‌ی زندگی وی، آلوده با هوای نفس و وسوسه‌ی شیطان است، پس باید مدام توبه کند و از خدا آمرزش طلبد.

جان تو با جان من آمیخته چون شرابی که در آبی ریخته روح من با روح تو آمیخته چون گلابی در شرابی ریخته من تو گشتم، تو شدی یک باره من ما یکی روحیم، اندر دو بدن

زبان سرخ، سر سبز می‌دهد بر باد؟!

اسلام عزت همه انسان‌ها را می‌خواهد. در اسلام هیچ طبقه‌ای دست‌بوس طبقه‌ی دیگر نیست. همه بندگان خدایند و بس!

انسان کوچک‌تر از آن است که صاحب اختیار انسان دیگر باشد و نیز بزرگ‌تر از آن است که دیگران صاحب اختیارش باشند.

به حال تو چه فرق دارد که بیت المال در جیب این دزد باشد یا آن دزد؟! وزرا می‌دزدند؛ خلیفه می‌دزدد و علمای دنیاپرست و مشایخ نیز با نیرنگ، چنگ به مال مردم می‌اندازند.

ما هرگونه عبادتی را باید به نیت نزدیک شدن به خدا (قربة الی اللّه) انجام دهیم.

اما مقصد اصلی این راه، خوشنودی خدا و پاداش آخرت است، تو در راه شریعت، گام بزن تا جایی که خدا از تو راضی شود و در بهشت جاویدان وارد شوی؛ این شریعت است. اما طریقت، راه ویژه‌ای است که هر کسی در آن خط سیر جداگانه‌ای دارد. این راه نه تنها به تعداد انسان‌هاست، یعنی هر انسانی که در این جهان است، راه ویژه‌ای دارد، بلکه راه هر کسی نیز در لحظات و دوران‌های زندگیش، فرق می‌کند. در طریقت راه تو از من جدا است و راه هر یک از ما دو نفر، در روز گذشته چیزی بود که با راه امروز ما فرق می‌کند. حتی راه لحظه‌هایمان با یکدیگر فرق دارد.