بریده‌هایی از کتاب تمام زمستان مرا گرم کن

«هرکسی تا یک جا با ماست و نوبت بعدی و ایستگاه بعدی یکی از ما پیاده می‌شویم.»

دکتر می‌گوید: «می‌دونید حالتون خیلی خوب نیست؟»

گاهی که نیمه‌های شب بیدار می‌شوم، مرجان خوابیده است. بچه‌ها خوابیده‌اند و من به آن‌ها نگاه می‌کنم. می‌فهمم که هستم.

ما سوار کشتی هستیم. کجا ما را می‌برد؟ فنیا می‌گوید: «هرکسی تا یک جا با ماست و نوبت بعدی و ایستگاه بعدی یکی از ما پیاده می‌شویم.»

هر کسی بالاخره داستانی دارد.