بریده‌هایی از کتاب خانه روان

دلت می‌خواد بدونی ضعیف بودن چیه؟ ضعیف بودن اینه که با دیگران طوری رفتار کنی انگار مال تواَن. قوی بودن اینه که بدونی هرکسی مال خودشه.

خانواده به جنگل می‌ماند: بیرونش که باشی، پرپشت و متراکم است؛ درونش که باشی، می‌بینی هر درختی جای خود را دارد. ضرب‌المثل آکانی

دروغی را به اندازهٔ کافی تکرار کن و تبدیل به حقیقت می‌شود.

انگلیسی‌ها دیگر به آمریکا برده نمی‌فروختند، ولی برده‌داری پایان نپذیرفته بود و به نظر نمی‌رسید پدرش فکر کند که پایانی در کار است. آن‌ها فقط یک جور غل‌وزنجیر را جایگزین جور دیگری می‌کردند، غل‌وزنجیرهای فیزیکی دور مچ دست‌ها و پاها را با غل‌وزنجیرهای نامرئی دور ذهن‌ها جایگزین می‌کردند.

جهنم جایی بود برای به یاد آوردن، جایی که تک‌تک لحظاتِ زیبا از پیش چشمان ذهن می‌گذشت تا وقتی مانند انبه‌ای گندیده بر زمین می‌افتاد، به طرز بی‌عیب و نقصی بی‌فایده و به طرز بی‌فایده‌ای بی‌عیب و نقص.

خانواده به جنگل می‌ماند: بیرونش که باشی، پرپشت و متراکم است؛ درونش که باشی، می‌بینی هر درختی جای خود را دارد. ضرب‌المثل آکانی

هیچ‌کس یادش نمی‌ره که یه زمانی اسیر بوده، حتا اگه حالا آزاد باشه.

پسرم، چیزی که الان می‌دونم اینه:‌ از بدی بدی به وجود میاد و بزرگ می‌شه و تغییر ماهیت می‌ده. برای همین گاهی نمی‌تونی ببینی که بدی توی دنیا از بدی تو خونهٔ خودت شروع شده.

نمی‌خواست باور کند که وقتی پدر و مادرش از دنیا رفته‌اند، هیچ‌چیز خوب دیگری می‌تواند هنوز وجود داشته باشد.

«همه‌مون بیشتر وقتا ضعیفیم. به یه بچه نگاه کن. از شکم مادرش که به دنیا میاد، یاد می‌گیره چطوری از اون بخوره، چطوری راه بره، حرف بزنه، شکار کنه، بدوه. راه‌های جدید اختراع نمی‌کنه. فقط همون کارهای قدیم رو ادامه می‌ده. جیمز، همهٔ ما همین‌طوری میایم به دنیا. ضعیف و نیازمند و درمونده که یاد بگیریم چطور یه آدم باشیم.»

هیچ‌کس یادش نمی‌ره که یه زمانی اسیر بوده، حتا اگه حالا آزاد باشه.

پسرم، چیزی که الان می‌دونم اینه:‌ از بدی بدی به وجود میاد و بزرگ می‌شه و تغییر ماهیت می‌ده. برای همین گاهی نمی‌تونی ببینی که بدی توی دنیا از بدی تو خونهٔ خودت شروع شده.

اگر چشم مردم را متوجه آینده کنی، شاید آن بلایی را که اکنون بر سرشان می‌آید، نبینند.

نمی‌خواست باور کند که وقتی پدر و مادرش از دنیا رفته‌اند، هیچ‌چیز خوب دیگری می‌تواند هنوز وجود داشته باشد.

پیدا کردن دوست آسان بود، ولی نگه داشتنش نشدنی.

تو زندگی تو نباید جایی برای حسرت باشه. اگه در لحظهٔ انجام کاری احساس شفافیت کردی، اگه احساس قطعیت کردی، پس برای چی بعداً حسرت بخوری؟

با وجود همهٔ تلاشی که یک نفر برای زنده نگه داشتن چیزها می‌تواند بکند، باز هم ممکن است بمیرند.

دروغی را به اندازهٔ کافی تکرار کن و تبدیل به حقیقت می‌شود.

«همه‌مون بیشتر وقتا ضعیفیم. به یه بچه نگاه کن. از شکم مادرش که به دنیا میاد، یاد می‌گیره چطوری از اون بخوره، چطوری راه بره، حرف بزنه، شکار کنه، بدوه. راه‌های جدید اختراع نمی‌کنه. فقط همون کارهای قدیم رو ادامه می‌ده. جیمز، همهٔ ما همین‌طوری میایم به دنیا. ضعیف و نیازمند و درمونده که یاد بگیریم چطور یه آدم باشیم.»

قصه چیزی نیست جز دروغی که از آن قسر درمی‌روی.