بریده‌هایی از کتاب شورشی

با اینکه در اتاق شلوغی هستیم دستش را روی گونه‌ام می‌‌گذارد و به آرامی من را می‌‌بوسد. مردی که سمت چپم نشسته می‌‌گوید: «وای! توبیاسو ببینید! شما‌ها مگه یه زمانی چوب‌خشک نبودید؟ من فکر می‌‌کردم چوب‌خشک‌ها برای ابرازعلاقه خیلی زحمت بکشند دست همدیگرو می‌‌گیرند.» توبیاس ابرو‌هایش را بالا می‌‌اندازد. «اونوقت می‌شه بگی چطوری این همه بچه‌ی فداکار داریم؟»