بریده‌هایی از کتاب سنت شکن

نمی‌دانم واقعا به چه کسی می‌توانم اعتماد کنم چون نمی‌دانم دوست واقعی چه کسی است. یوریا و مارلین که حتی وقتی قوی بودم کنارم ماندند؟ یا ویل و کریستینا که هر وقت ضعیف و ناتوان بوده‌ام از من حمایت کرده‌اند؟

همین‌طور که به طرف گود می‌رویم جمله‌ای که ویل گفته بود را تکرار می‌کنم تا در ذهنم حک شود. ما به شجاعت‌های معمول احترام می‌گذاریم؛ شجاعتی که کسی را وا می‌دارد تا به‌خاطر کس دیگری قد علم کند. فکر زیباییست.

خاصیت مرگ همین است؛ می‌تواند به راحتی است را به بود تبدیل کند.

به آرامی می‌گوید: «ببین! اون همون دختر کوچولوی آروم فداکار رو دوست داشت. اذیتت کرد چون قدرت فوق‌العادهٔ تو باعث شد ضعیف به نظر بیاد. فقط همین.»

. به آن‌ها خیره می‌شوم چون دارند یکدیگر را می‌بوسند و من در زندگی‌ام بوسه‌های زیادی ندیده‌ام. سرم را برمی‌گردانم. بخشی از وجودم سرزنششان ‌می‌کند و بخشی دیگر کنجکاو است چون تا حالا چنین تجربه‌ای نداشته‌ام. «حالا مجبورن جلوی جمع این کار رو بکنند؟» ال ابروهایش را درهم می‌کشد. «فقط دارن همدیگرو می‌بوسند. همین.»

پدرم همیشه می‌گفت آدم‌هایی که طمع قدرت دارند و سخت به دنبال آن هستند وقتی به مقام و منزلتی می‌رسند همیشه با وحشت زندگی می‌کنند چون مدام می‌ترسند که جایگاه و قدرتشان را از دست بدهند. به همین دلیل قدرت باید به کسانی داده شود که برای به دست آوردنش هرگز خودشان را به زحمت نمی‌اندازند.

خیلی کارها توی این دنیا هست که ما می‌تونستیم انجامش بدیم و ندادیم. بهتره اجازه بدیم عذاب وجدانمون بهمون یادآوری کنه که در موقعیت‌های مشابه تصمیم بهتری بگیریم.

ترجیح می‌دهم بمیرم تا این‌که در پوچی محض زندگی کنم.

خاصیت مرگ همین است؛ می‌تواند به راحتی است را به بود تبدیل کند.

سنت شکن نویسنده: ورونیکا راف مترجم: هدیه منصورکیایی ناشر: موسسه فرهنگی هنری نوروز هنر ۱۳۹۳

خاصیت مرگ همین است؛ می‌تواند به راحتی است را به بود تبدیل کند

فکر می‌کنم گاهی گریستن و خندیدن تنها گزینه‌های باقیمانده‌اند

ما به شجاعت‌های معمول احترام می‌گذاریم؛ شجاعتی که کسی را وا می‌دارد تا به‌خاطر کس دیگری قد علم کند.

به او خیره می‌شوم. دست خودم نیست چون به نظرم بین کسی که نمی‌ترسد و کسی که درعین ترسیدن کاری را انجام می‌دهد تفاوت زیادی وجود دارد.

مردم در بخش‌های دیگر تولدشان را جشن می‌گیرند ولی ما در این بخش این کار را نمی‌کنیم. از نظر ما این یک جور زیاده‌خواهی محسوب می‌شود.

«پس ترس‌هامون از بین نمی‌رن؟» «گاهی از بین می‌رن ولی گاهی هم وحشت جدیدی جایگزینشون می‌شه. ولی هدف ما بدون ترس زندگی کردن نیست چون چنین چیزی هرگز اتفاق نمیفته. ما اینجا یاد می‌گیریم ترسمون رو کنترل کنیم.» سرم را تکان می‌دهم. تا حالا فکر می‌کردم دلیرها از چیزی نمی‌ترسند چون حقیقتا اینطور به نظر می‌رسد ولی احتمالا آن‌ها یاد گرفته‌اند که ترس را تحت کنترل خودشان در بیاورند.

سال‌ها پیش پدرانمان به این نتیجه رسیدند که تفاوت رنگ، نژاد، مذهب و عقیده سبب تفرقه و جنگ نمی‌شود. آنچه که سبب اختلاف بین انسانهاست ضعف شخصیت، تمایل به گناه و خلق‌وخوی متفاوت آن‌هاست. پس انسان‌ها را به پنج دسته تقسیم کردند تا با توجه به نقاط قوتشان با تمایلات منفی مبارزه کنند.»

اگر مادرم اینجا بود می‌گفت آدم‌ها کامل نیستند و هر کسی ممکن است اشتباه کند پس نباید در بخشیدن دیگران کوتاهی کنم

خاصیت مرگ همین است؛ می‌تواند به راحتی است را به بود تبدیل کند.

داشتن جثه‌ی عضلانی که از فرمان درست مغز بی‌بهره است به هیچ دردی نمی‌خورد.