بریده‌هایی از کتاب سنت شکن

گاهی بهترین راه برای کمک به دیگران این است احساس کنند کنارشان هستی

به نظرم بین کسی که نمی‌ترسد و کسی که درعین ترسیدن کاری را انجام می‌دهد تفاوت زیادی وجود دارد.

پدرم همیشه می‌گفت آدم‌هایی که طمع قدرت دارند و سخت به دنبال آن هستند وقتی به مقام و منزلتی می‌رسند همیشه با وحشت زندگی می‌کنند چون مدام می‌ترسند که جایگاه و قدرتشان را از دست بدهند. به همین دلیل قدرت باید به کسانی داده شود که برای به دست آوردنش هرگز خودشان را به زحمت نمی‌اندازند.

اما زمان، درمان همهٔ دردهاست.

«در ضمن.... هدف اصلی زندگی من .....فقط شاد بودن نیست.» «اگه شاد باشی همه چیز آسون‌تر می‌شه.»

جلوی سالن پنج ظرف بزرگ فلزی قرار دارد که هر کدامشان نماد یک بخش را در بر دارند: سنگ خاکستری برای فداکاری آب برای هوشیاری خاک برای رفاقت زغال گداخته برای دلیری و شیشه برای رک‌گویی

فداکاری، رک‌گویی، هوشیاری، رفاقت و یا دلیری؟

خاصیت مرگ همین است؛ می‌تواند به راحتی است را به بود تبدیل کند.

ما به شجاعت‌های معمول احترام می‌گذاریم؛ شجاعتی که کسی را وا می‌دارد تا به‌خاطر کس دیگری قد علم کند.

ولی ما قرار نیست از کسی یا چیزی کمک بگیریم حتی نور. باید قابلیت برخورد با هر مشکلی را داشته باشیم و تنها به خودمان متکی باشیم. این طرز تفکر را دوست دارم چون ممکن است روزی بیاید که نور چراغ، اسلحه، یا حتی راهنمایی نباشد و من می‌خواهم برای چنین روزی آماده باشم.