بریده‌هایی از کتاب بزرگترین راز

جسم و ذهنت چیزی را خلق می‌کنند که آن را انسان می‌نامیم. همان خودِ خیالی. - انسان چیزی است که تجربه می‌کنی، این واقعیت تو نیست.

«تا زمانی که فکر می‌کنی علت مشکل تو ’محیط بیرون‘ است - تا زمانی که فکر می‌کنی کسی یا چیزی مسئول رنج توست - وضعیت ناامیدکننده است. یعنی برای همیشه در نقش قربانی قرار داری و حتی در بهشت هم رنج می‌بری.» بایرن کاتیه

دیگر نمی‌توان گفت که بیداری فقط در مورد قدیسین است ـ یا در مورد راهبان زن است، این چیزی است که باید برای داشتن آن منتظر بمانی. یا برای تمرین‌کنندگان معنوی است یا برای افرادی است که از زندگی فیزیکی لذت نمی‌برند، یا برای کسانی که به روش خاصی اعتقاد دارند… بدان که می‌توانی به آن‌جا برسی، می‌توانی آن‌جا باشی، می‌توانی زندگی بدون زحمتی داشته باشی. مجبور نیستی به دستش بیاوری یا حتماً لایقش باشی. این زندگی رایگان است. همین‌جاست. جایزه نیست. ذاتی است

راه توقف تفکر بی‌پایان، آگاه مطلق بودن است که خود تویی. برای ترک عادت فکر کردن نمی‌توانی از خود ذهن استفاده کنی. به همین دلیل است که اکثر مردم نمی‌توانند مدیتیشن کنند، چون سعی دارند از ذهن برای سکوت و آرامش استفاده کنند به جای این‌که به تفکرات اجازهٔ آمد و رفت بدهند بدون این‌که توجهی به آن‌ها داشته باشند.

ما از ساده‌ترین و شگفت‌انگیزترین دستاورد غافل شدیم، چون افکارمان تأثیری هیپنوتیزم‌گونه بر ما دارند و «ما» را در سر ما نگه می‌دارد و به آگاهی بی‌توجه است. ما معمولاً توجه خود را منحصراً به افکار درون ذهن و هر آنچه از طریق حواس درک می‌کنیم معطوف می‌کنیم و با توجه از چیزی غافل می‌شویم که همیشه حضور دارد - آگاهی.