بریده‌هایی از کتاب آتوسا

باید از پوسته‌ی من گریخت. سود و زیان من، آیین من، سرزمین من. پس از آن او پدیدار می‌گردد: خدای ما.

خوشا به آنان که همراهی دلخواه یافته و آفرین به آنان که به تنهایی، گوهر خویش را ساخته‌اند

در زندگی می‌خواهید به کجا برسید که در جستجوی همسری هستید تا بال پرواز اندیشه‌هایتان باشد؟ داریوش آهی کشید و نگاهی به آسمان کرد. نرم نرمک ستارگان در دل شب نمایان می‌شدند. پس گفت: ـ به آن‌جا که جهان‌مان به کام تن باشد و مینوی‌مان به کام روان.

می‌گویند بودم هنر نیست، هستم هنر است. می‌گویم در پی آن بودن‌های جانانه است که این‌جا هستم.

ندیدن با نبودن یکی نیست. گاهی پیدا نمی‌کنیم زیرا در جستجوی یافتن نیستیم.

آه که روزگار چه آموزگار سخت‌گیری است. رازهای‌اش زمانی آشکار می‌گردد که ما بخشی از زبانه‌های آتش گشته‌ایم.

هیچ‌کس از سرنوشت و آینده آگاه نیست و زیبایی زندگی در تلاش و تکاپویی است که برای نزدیک کردن آرزوهای درونی به جهان پیرامون انجام می‌شود.