بریده‌هایی از کتاب اسطوره‌های سرخپوستان آمریکا

ربع دایره جنوب شرقی ایالات متحده، اولین منطقه‌ای بود که با هدف اخراج سرخپوستان تحت سکونت دائمی غیر سرخپوستان قرار گرفت. استعمارگران انگلیسی سیاست نابودی رسمی و آشکاری را علیه سرخپوستان به کار نمی‌گرفتند، بلکه با به چنگ آوردن زمین‌های آنها به این هدف ویرانگر دست می‌یافتند.

اینکه پاره‌هایی از فرهنگ سرخپوستان طی این فرآیند چهارصد سالۀ اخراج و انتقال به جا مانده باشد شگفتی‌آور است. این همچنین بیشتر حاکی از ویژگیهای سرخپوستی است: عزم راسخ، چسبیدن به سنت، و احترام به بزرگترها و شیوه‌های کهن.

ماهئو در رخسار زنانه زمین نگریست و اندیشید که چه زیباست زنِ زمین. زیباترین مخلوق ماهئو تا آن زمان.

تو را دیدن نتوانم، اما دانم که هستی. ندانم کجایی، اما دانم که در همه جایی.

تو را دیدن نتوانم، اما دانم که هستی. ندانم کجایی، اما دانم که در همه جایی.

ماهئو همچنان با ماست. او در همه جاست که می‌نگرد مردمانش را و همه کائنات جهانش را. ماهئو مجموعه نیکی‌هاست. و ماهئو جمیع حیات است: او خالق است، او نگهبان است و او آموزگار. او مسبب همه ماست.

او را تنهایی، شایسته نیست. پس بهری از وجود خود بدو بخشم، باشد که او بداند که در کنار اویم و او را دوست می‌دارم من.» پس، دست به پهلوی راست خود برد و استخوان دنده‌ای را بیرون کشید. بر استخوان دمید و آن را در آغوش زن ِ زمین نهاد. استخوان جنبید و تکان خورد. راست ایستاد و قدم زد: اولین مرد در وجود آمده بود.