بریده‌هایی از کتاب وینیکات

کودکان چگونه تلاش می‌کنند با غیبت مادر کنار بیایند؟ غیبت مادر ممکن است ضمن حضور او با خُلق افسرده یا هر نوع حالی که بر کیفیت توجه او اثر بگذارد، اتفاق بیفتد. از نظر وینیکات، کودکی که مادری به شدت افسرده دارد ممکن است «حس کند دائماً در حال رها شدن است». او به روشنی از کودکانی می‌گوید که به دلیل نیاز به «مراقبت از خُلق مادر» از مسیر رشدی خود منحرف شده‌اند. ممکن است کودک نیاز مبرمی حس کند به اینکه مادر دست‌نیافتنی خود را به قیمت سرزندگی و خودجوشی خود، زنده نگه دارد. همان‌طور که شعر او نشان می‌دهد، چنین کودکی ممکن است از طریق زنده نگه داشتن مادرش برای خود زندگی بسازد.

زندگی سخت است، زندگی در ذات خود برای انسان سخت است، برای همه از همان ابتدا.

. مادر اولین ذرهٔ دنیای بیرون به حساب می‌آید که وارد مدار آگاهی کودک می‌شود.

؛ برای وینیکات انسان حیوانی وابسته است که رشد او تلاشی است در راه اینکه «تنها باشد بدون آنکه منزوی باشد».

روانکاوی برای فروید از اساس «شفا با حرف زدن» بود یعنی به دو نفر که با هم صحبت می‌کنند بستگی پیدا می‌کرد، اما از نظر وینیکات رابطهٔ مادر نوزاد که در آن ارتباط عمدتاً غیرکلامی است، الگوی فرآیند روانکاوی بود.

از همان ابتدا وینیکات خود را روانکاوی نشان می‌داد که کمتر می‌داند.