بریده‌هایی از کتاب قوانین روزانه

یاد مرگ باعث می‌شود هنر اولویت‌بندی را بیاموزیم و به این خرد برسیم که در مدت کوتاهِ حیاتمان روی زمین چه‌چیزی واقعاً اهمیت دارد و باید به آن پرداخت.

شخصیت اصلی، به‌تدریج و با گذشت زمان، یاد می‌گیرد تا در افکار ساده‌لوحانهٔ خویش بازنگری کند و ذهنیت واقع‌بینانه‌تری دربارهٔ دنیا به‌دست آورد؛ این درسی است که دنیای واقعی به او می‌دهد.

آرتور شوپنهاور، فیلسوف آلمانی، روشی سریع برای برانگیختن این نگاه‌ها در افراد و آزمایش حسادت آن‌ها ابداع کرد. بر این اساس، به شخص موردآزمایش یک خبر خوب دربارهٔ خودتان بدهید _مثلاً خبر ترفیع شغلی، موفقیت کاری، یک رابطهٔ عاطفی جدید و عالی و امثال این‌ها. دراین‌حال، سریعاً نومیدی و دلسردی را در چهره‌شان خواهید دید. علاوه بر این، تن صدای آن‌ها وقتی به شما تبریک می‌گویند، حکایت از مقداری آشفتگی و تنش دارد. حال به همین صورت، خبر یک بدبیاری یا واقعه‌ای ناگوار در زندگی‌تان را به آن‌ها بدهید و به ریزنشانه‌های خشنودیِ بی‌اختیار آنان توجه کنید. به این حالت شادِن‌فرویده گفته می‌شود. دقت کنید که برای کسری از ثانیه، برقی از شادمانی را در چشمانشان خواهید دید. افراد حسود وقتی خبر بداقبالی دیگران را می‌شنوند، نمی‌توانند جلوی شادی خود را بگیرند.

بسیاری از افرادی که امروزه جزو موفق‌ترین، برجسته‌ترین و ثروتمندترین‌ها هستند، کار خود را با عطش رسیدن به پول و جایگاه آغاز نکرده‌اند. درواقع، آن‌ها درگیر این موارد نبوده‌اند. یک نمونهٔ بارز در این مورد استیو جابز است که در زندگی نسبتاً کوتاه خود ثروتی چشمگیر به‌دست آورد. او عملاً ارزش چندانی برای داشته‌های مادی قائل نبود. تمام فکر و ذکر او خلق بهترین و مبتکرانه‌ترین طراحی‌ها بود و وقتی چنین کرد، توانگری و اقبال به سراغ او آمد. قانون امروز: روی هدف غایی خود در زندگی متمرکز باشید، آنگاه موفقیت خودبه‌خود به سمت شما می‌آید.

بخت‌واقبال هر آدمی در دستان خودش است، درست مثل مجسمه‌سازی که بناست با مادهٔ خامی که در اختیار دارد، شمایلی کامل و بی‌نقص خلق کند. شکل دادن به بخت‌واقبال نیز درست مثل هر نوع کار هنری دیگر است: ما برای محقق کردن آن قابلیتی بالقوه داریم، اما مهارت تبدیل کردن این مادهٔ خام/قابلیت بالقوه به آن شکل و صورتی که موردعلاقهٔ ماست، مهارتی آموختنی است که باید آن را یادبگیریم و مشتاقانه در طول زندگی بپروریم. _ یوهان ولفگانگ فون گوته

قانون امروز: اگر در چند برخورد ابتدایی متوجه چنین نگاه‌هایی در طرف مقابل شدید (و اگر این نگاه‌ها مرتباً تکرار شدند)، حواستان را شش‌دانگ جمع کنید که فردی حسود در آستانهٔ ورود به زندگی‌تان است.

یاد مرگ باعث می‌شود هنر اولویت‌بندی را بیاموزیم و به این خرد برسیم که در مدت کوتاهِ حیاتمان روی زمین چه‌چیزی واقعاً اهمیت دارد و باید به آن پرداخت.

گاهی این‌طور به‌نظر می‌رسد که انگار نسخهٔ دومی از ما درست در کنارمان ایستاده است. از این دو، یکی معقول و منطقی است، درحالی‌که دیگری بر آن است تا کارهای تماماً بی‌منطق و گاه مسخره انجام دهد. لحظه‌ای غفلت می‌کنید و ناگهان درمی‌یابید در حال انجام دادن همان کارهای بی‌منطق و احمقانه‌اید؛ خودتان هم نمی‌دانید چرا. گرچه این کار برخلاف ارادهٔ شماست، اما می‌خواهید انجامش دهید؛ پس با تمام توان چشم بر عقلانیت می‌بندید و آن کار را انجام می‌دهید، چون می‌خواهید انجامش دهید. _ فئودور داستایِفسکی، جوان خام

به همین علت بود که سامورایی‌ها شیفتهٔ ذن بودیسم و مراقبهٔ ذاذن بودند. آن فوتبالیست یا هر ورزشکار دیگری در موقعیت مشابه، تحت شرایطی پُرفشار قرار گرفته، اما در نبرد شمشیر سامورایی‌ها مسئلهٔ مرگ و زندگی است. اگر سامورایی نتواند ذهن و جریان تفکر خود را آرام کند، بی‌شک می‌میرد. ذن بودیسم شیوه‌ای برای دگرگون کردن مختصات ذهن بود، به آدم‌ها تواناییِ تسلط بر ذهن و افکار را می‌بخشید و آن‌ها را با لحظهٔ حال یکی می‌کرد.

حسادت ارتباط تنگاتنگ و بسیار نزدیکی با چشم‌ها دارد. ریشهٔ کلمهٔ حسادت در زبان لاتین invidia است و معنی آن این است: «نگریستن، وارسی کردن با چشم‌ها مانند خنجر.» معنی اولیهٔ این واژه به چشم‌زخم مرتبط بود. چشم‌زخم باور به این موضوع است که نگاه می‌تواند موجب بلا یا آسیب جسمانی دیگران شود.