بریده‌هایی از کتاب کنترل ذهن وراج

افرادی هم که بحث‌ها و جدل‌ها را در ذهنشان بیشتر کِش می‌دهند، مستعد پرخاشگری بیشتری هستند.

راه شکست دادن وراجی ذهن این نیست که دست از صحبت کردن با خودت برداری، بلکه باید بفهمی چطور این کار را درست انجام دهی

ارسطو بود که می‌گفت آدم‌ها بعد از دیدن یک رویداد تراژیک نیاز دارند خود را از احساس‌های نامطلوبشان پاک کنند.

ذهنْ مسافری مشتاق به سفر در زمان است.

آدم‌ها وقتی با وراجی دست‌به‌گریبانند، به‌طور طبیعی تمایل بیشتری به در میان گذاشتن افکارشان با دیگران دارند و شبکه‌های اجتماعی و دیگر اَشکال ارتباط مجازی، راه‌های آسانی را برای انجام این کار فراهم می‌آورند.

انسان‌ها برای سفت چسبیدنِ دائمی به زمان حال ساخته نشده‌اند. مغز ما برای انجام این کار تکامل نیافته است.

صدای درون سرت سخنور بسیار زبده‌ای است!

بنابراین، فاصله گرفتنْ مشکلات ما را برطرف نمی‌کند، ولی احتمال حل کردنشان را افزایش می‌دهد. فاصله گرفتن، جریان افکاری را که در سر ما می‌گذرد شفاف می‌کند.

دردل کردنِ بیش از حد باز هم می‌تواند آدم‌ها را از تو فراری دهد!

بنابراین، فاصله گرفتنْ مشکلات ما را برطرف نمی‌کند، ولی احتمال حل کردنشان را افزایش می‌دهد. فاصله گرفتن، جریان افکاری را که در سر ما می‌گذرد شفاف می‌کند.

ما یک‌سوم تا نیمی از زمان زندگی بیداری‌مان را در لحظهٔ حال زندگی نمی‌کنیم.

فاصله‌گیری می‌تواند به خردمندی منجر شود،‌

حتی با فکر کردن هم می‌توانیم واکنش استرس فیزیولوژیکی مزمنی را به وجود بیاوریم!

صدالبته مقصر اصلی مزمن شدن استرسْ وراجی ذهن ماست.

قسمت اعظم زندگی ما همانی است که در ذهنمان می‌گذرد.

وراجی ذهن، چرخه‌ای تکراری از افکار و احساس‌های منفی است که توانمندی استثنایی ما برای درون‌نگری را از نعمت تبدیل به مصیبت می‌کند.

دی‌ان‌ای تو مثل پیانویی است که در عمق سلول‌هایت جای گرفته است. کلیدهای روی پیانو ژن‌های تو هستند که می‌توانند به شیوه‌های مختلفی نواخته شوند. برخی کلیدها هرگز استفاده نمی‌شوند. برخی دیگر مدام نواخته می‌شوند. بخشی از دلیل تمایزِ من از تو، و تو از دیگران، در این دنیا به نحوهٔ نواخته شدن این کلیدها برمی‌گردد. به این «بیان ژن» می‌گویند. نوازندگی ژن‌های درون سلول‌هایت است که مشخص می‌کند جسم و ذهن تو چطور عمل می‌کند. معلوم شده که صدای درون ما دوست دارد با کلیدهای پیانوی ژنتیکی ما بازی کند. نحوهٔ حرف زدن ما با خودمان می‌تواند بر این مسئله تأثیر بگذارد که کدام کلید نواخته شود

مثل کامپیوتری که وقتی برنامه‌های خیلی زیادی روی آن باز باشد کُند می‌شود، کارکردهای اجرایی تو هم وقتی که تحت فشار قرار می‌گیرند، بد عمل می‌کنند.

mesmerism یا همان «هیپنوتیزم»

منِ روان‌شناس متخصص در خودکنترلی،‌ نه فقط کنترل خودم، بلکه عقلانیتم را (هرچند برای مدتی بسیار کوتاه) از دست داده بودم.