بریده‌هایی از کتاب دیدم که جانم می رود

امیدوارم که فقط برای ابراز تأسف عزاداری نکنید، بلکه دنبال این بروید که برای چه به جبهه رفتم و برای چه شهید شدم. بله، شهید عزادار نمی‌خواهد، پیرو می‌خواهد.

مصطفی، تو شهات رو چگونه می‌بینی؟ درحالی که دست‌هایش را به‌دور خود پیچیده بود و فشار می‌آورد، ناگهان آنها را باز کرد، نفس عمیقی کشید و گفت: - شهادت رهایی انسان از حیات مادی و یک تولد نو است. شهادت مانند رهایی پرنده از قفس است.

محمدکاظم، پهلوی پدرش آقامجتبی نشسته بود؛ ولی مریم و ملکه، مشتاقانه منتظر بودند تا ببینند مامان برای‌شان خواهر می‌آورد یا برادری دیگر.

خودخواهی در حد اعلا. نخواستم و نگفتم که من را هم با خودت ببر. فقط گفتم: نرو... بمون واسه من.

شهادت رهایی انسان از حیات مادی و یک تولد نو است. شهادت مانند رهایی پرنده از قفس است.

«دوست دارم جونم رو فدای امام کنم، زیرا او بود که ما جوانان رو از آن فساد و گمراهی بیرون کشید و به‌راه آورد.» «جوان‌هایی که تا دیروز فکر کثافت کاری بودند، حالا همه‌ی فکر و ذکرشون اسلام شده و این از خواست خداست.» «همیشه باید در فکر جبران گناهان گذشته باشیم.»

می‌دونی مصطفی با خودم چی فکر می‌کنم؟ - چی؟ - این‌که کاشکی تو دختر بودی، اون‌وقت می‌اومدم خواستگاریت و می‌گرفتمت. تا ابد می‌شدی مال من... خندید و گفت: اگه من دختر بودم که با تو نامحرم می‌شدم؛ مگه می‌تونستی من رو بشناسی و باهام رفیق بشی؟ دیدم راست می‌گوید. دست خودم نبود که. چرت‌وپرت می‌گفتم.

شهادت که مرگ عادی نیست که به‌خاطر این‌که کسی مفت جانش را باخت، گریه کنید، بلکه آغاز زندگی جاوید است که خوشحالی دارد.

- آره حمیدجون... چیه؟ تعجب کردی که پرورشگاهی‌ها توی جبهه چی‌کار‌ می‌کنند؟ - خب آخه... - آخه چی؟ ماهم آدمیم... ماهم غیرت داریم... ماهم شرف داریم... ماهم حق داریم از انقلاب و کشورمون دفاع کنیم... حق نداریم؟ - چرا... چرا... ولی آخه... - آخه چی؟ یعنی یه بچه‌ی پرورشگاهی بلد نیست تفنگ دستش بگیره و جلوی دشمن وایسه؟ درسته که ما پدرومادرمون رو گم کردیم، ولی دین و ایمان‌مون رو که گم نکرده‌ایم.

ما باهم رفیق شدیم تا به هم‌دیگه کمک کنیم که بریم بالا. مگه دوستی ما دوتا هدفی جز این داشت که دست هم رو بگیریم و بریم تا اون‌جایی که اعتقاد داریم رضایت خداست؟