بریده‌هایی از کتاب آنچه در مدرسه یاد نگرفته اید

رالف والدو امرسون نویسنده آمریکایی قرن نوزدهم، به انتقاد از تبعیت بی‌چون‌وچرای مردم از طبقه نخبگان پرداخت و سعی کرد نشان دهد که ما مردم عادی به لحاظ هوش و استعداد هیچ تفاوتی با طبقه نخبگان نداریم. او نوشت: «نوابغ به چیزهایی فکر می‌‌کنند که ما صرفاً فراموش کرده‌‌ایم به آن‌ها فکر کنیم.»

اکثر ما استعداد فوق‌العاده‌ای در متنفر بودن از خود داریم. اگر با یک غریبه همان‌گونه رفتار کنیم که با خودمان رفتار می‌کنیم، امکان دارد به جرم خشونت دستگیر شویم.

برای اینکه به ذهن خود احترامی که شایسته آن است را بگذاریم، شاید لازم باشد یاد بگیریم که کمتر به افکار دیگران احترام بگذاریم. حتی شاید لازم باشد تا حدودی بی‌ادب هم باشیم. آرتور شوپنهاور، فیلسوف آلمانی قرن نوزدهم، می‌‌گوید هرکسی را که ملاقات می‌کنیم تقریباً یک احمق است و نباید بیش‌ازحد به او ارزش بدهیم و توجه کنیم.

دیگران هرگز نخواهند توانست بهترین ناظر و نگهبان زندگی ما باشند زیرا تمایلات و علائق آن‌ها بر اساس نیازهای منحصربه‌فرد ما شکل نگرفته است.

هدف ما نباید از بین بردن اضطراب باشد، بلکه باید یاد بگیریم که چگونه اضطراب را مدیریت کنیم و بتوانیم خوب زندگی کنیم و اینکه یاد بگیریم هر زمان توانستیم از ته دل به استرس‌ها و اضطراب‌هایمان بخندیم.

ممکن است در هریک از این موقعیت‌‌ها شکست بخوریم اما می‌توانیم مطمئن باشیم که در صورت شکست خوردن هیچ‌کس ما را مسخره نخواهد کرد و در رابطه با ما فکر بدی به ذهنش نخواهد آمد، چراکه الان دیگر می‌‌دانیم احتمالاً هیچ‌کس متوجه اشتباه یا شکست ما نمی‌‌شود و یا اصلاً اهمیتی برایش ندارد.

احساس امنیت و خوشحالی در زندگی مفهومی موقتی و ناپایدار است

هنگامی‌که پی می‌‌بریم مهربانی این قدرت را دارد که فردی را از احساس حقارت نجات دهد، روی مهربان بودن سرمایه‌گذاری می‌‌کنیم

«نوابغ به چیزهایی فکر می‌‌کنند که ما صرفاً فراموش کرده‌‌ایم به آن‌ها فکر کنیم

غریبه‌‌ها نسخه مشابهی از ما هستند که هنوز آن‌ها را نشناخته‌‌ایم (البته با احترام به تفاوت‌‌های موجود بین آن‌ها و ما).