بریده‌هایی از کتاب ژن خودخواه

واحد اساسی انتخاب طبیعی در بهترین حالت نه گونه، نه جمعیت، و نه حتی فرد، بلکه واحد کم و بیش کوچکی از ماده ژنتیکی است که راحت‌تر آن است که ژن بنامیم‌اش.

راه دیگری که از نظر تکاملی مهم است اما به ندرت رخ می‌دهد جهش نقطه‌ای خوانده می‌شود. جهش نقطه‌ای، خطایی است معادل غلط چاپی یک حرف در یک کتاب. اگرچه این واقعه نادر است اما روشن است که هرچه واحد ژنتیکی بلندتر باشد، احتمال آنکه جائی در طول خودش توسط یک جهش دچار تغییر شود بیش‌تر است.

ژن‌ها، در همهٔ ما - از باکتری گرفته تا فیل - اساساً ملکول‌هایی یکسان هستند. همهٔ ما ماشین‌های بقاءِ یک نوع همانندساز - یعنی ملکول‌هایی به نام DNA - هستیم،

همانندسازها، راه درازی را طی کرده‌اند. حالا نام‌شان «ژن» است و ما «ماشین‌های بقاء» آن‌ها هستیم.

اما زمانی را تصور کنید که دستگاه چاپ نبود و کتاب‌هایی مثل انجیل باید به طور دستی نسخه‌برداری می‌شدند. تمام کاتبان، هر چقدر هم که دقت به خرج داده باشند باز اشتباهات کمی در کارشان بوده است و بعضی هم خودسرانه مختصر «اصلاحاتی» انجام داده‌اند. اگر تمام آن‌ها از یک منبع اصلی رونویسی شده بودند، معنی تا بدان حد تغییر نمی‌کرد.

درواقع تصور ملکولی که نسخه‌هایی از خودش می‌سازد آن‌قدرها هم که در وهلهٔ اول به نظر می‌رسد دور از ذهن نیست، و فقط لازم بود یکبار رخ دهد.

انسان از بیش از هزار میلیون میلیون میلیون میلیون اتم ساخته شده است.

متداول‌ترین و آشکارترین رفتار فداکارانهٔ جانوران توسط پدر و مادرها، به خصوص مادران، برای فرزندان‌شان صورت می‌گیرد.

کتاب ژن خود خواه اولین کتاب داکینز است که در چاپ نخست (۱۹۷۶ میلادی) در یازده فصل به نگارش درآمده است. اما مشاهده میگردد که متن اصلی چاپ سوم آن (۲۰۰۶ میلادی) پی نوشتی ۶۶ صفحه ای برای پاسخ به انتقادات و شبهات خوانندگان و اندیشمندان دارد که در ترجمه کنونی هم موجود است

در زندگی امروز تنها «آدم بودن» و گذران زندگی کافی نیست، بلکه باید بتواند از این سطح گذشته و به سهم خود در غنی کردن حوضچهٔ ممی نوع بشر گامی بردارد چرا که همین کار است که او را به مقام «انسان بودن» و خداگونگی و شناخت حقایق ژرف هستی نزدیک و نزدیک‌تر می‌کند.