بریده‌هایی از کتاب زندگی خوب

سه نوع طبقه‌بندی بدنی وجود دارد: اکتومورف (لاغراندام)، اندومورف (چاق و گرد)، مزومورف (عضلانی). ما یکی از این سه نوع یا ترکیبی از آنها هستیم: اکتومورف؛ قدبلند، دست و پاهای کشیده، نیم‌تنه پایین باریک، عرض سینه کوچک‌تر، قسمت میانی بدن باریک و حلقه‌ای، همچنین شانه‌های نسبتآ کوچک و باریک. اندومورف؛ بخش پایین بدن نسبتآ گرد و چاق‌تر از تیپ قبلی، صورت و بازوهای گرد، همچنین سینه گرد. مزومورف؛ دارای شانه‌های بزرگ، کمری کوچک و سینه‌ای بزرگ است. به نظر می‌رسد ورزشکار و عضلانی متولد شده است؛ بدون اینکه ورزشی کرده باشد.

اگر از شما بپرسم: «آیا هیچ‌وقت سرما خورده‌اید؟» اکثرتان خواهید گفت: «بله.» چه حالی داشتید؟ احتمالا جواب خواهید داد: «احساس خیلی بدی بود. انرژی‌ام را از دست داده بودم. سردرد و بدن‌درد داشتم.» خوب، در فرم نبودن و ورزش نکردن هم همین‌طور است. اما مثل سرماخوردگی، بیماری ورزش نکردن، و عدم تندرستی، یک‌باره به سراغ شما نمی‌آید، بلکه آهسته آهسته و موذیانه، بدن شما ضعیف می‌شود، اما آن را احساس نمی‌کنید.

شاید در زندگی واقعی هیچ‌وقت به آن بدن و تندرستی خیالی نرسم، اما تا وقتی تمرین و ورزش می‌کنم، مطمئن هستم که سلامت و تندرست‌تر شده‌ام، اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده‌ام و آن‌قدر خوشحال و راضی هستم که دیگر فکر نمی‌کنم باید حتمآ آن اندام ایده‌آل را داشته باشم تا خوشحال باشم.

ورزش نوعی احترام به خود است. اگر به سلامتی و تندرستی خود اهمیت می‌دهید، به این معنی است که مراقب خود هستید و دیگران هم می‌توانند به شما اعتماد کنند. در واقع، آنچه اهمیت دارد طرز فکر درونی‌تان نسبت به خود و سایرین است و زمانی که این نگرش مثبت و پسندیده باشد و با ظاهر فیزیکی و بدن هم هماهنگی داشته باشد، حضور شما به خودتان و دیگران انرژی بیشتری می‌دهد و موفق‌تر هستید.

ما همه تصور می‌کنیم درمان استرس آرامش و استراحت است، در حالی که فعالیت ورزشی انرژی تولید می‌کند که ما بتوانیم آرامش داشته باشیم. به نظر یک پارادوکس می‌آید، ولی دقیقآ همین‌طور است، هر چه بیشتر فعالیت ورزشی داشته باشید، احساس استرس کمتری خواهید داشت و انرژی بیشتری به دست می‌آورید. امتحان کنید. روی مبل بنشینید و استراحت کنید، حالت کسالت و کوفتگی و خستگی بیشتری پیدا می‌کنید. فعالیت و ورزش کنید، بدن احساس آرامش بیشتری می‌کند.