بریده‌هایی از کتاب همه چیز درباره خانه

"میل سوزان از برای خانه در همهٔ ما زنده است، تمنا برای جای امنی که می‌توانیم آن‌گونه که هستیم بدان‌جا برویم و بازخواست نشویم.

سکونت‌گر بودن به چه معناست؟ هایدگر چنین استدلال می‌کند که سکونتْ ریشه‌گستردن در یک مکان است طوری که فرد آنجا در خانه باشد (یا به تعبیر دقیق‌ترِ فارسی، "فرد آنجا خانه کرده باشد"). تلقی منحصربه‌فرد هایدگر ‌آن است که این امر متضمن استقرار‌یافتن و "در صلح" بودن در نسبت با زمین، آسمان، خدایان و بافتار اجتماعی‌ای است که ما خود بخشی از آنیم. این هم‌راستایی‌ها وحدتی را شکل می‌بخشند و موقعیت آدمی در بطن وجود به‌مثابهٔ یک کل را آشکار می‌سازند. هایدگر می‌کوشد این امر را روشن سازد که انسان‌ها، چنین جای‌گرفته و استقراریافته، به‌طور طبیعی باید رویکردی مراقبت‌گرانه در قبال زمین و جایگاهشان بر روی آن داشته باشند، و آن رویکرد را در خود بپرورند‌انگاره‌ای کاملاݩً مؤثر در‌خصوص مسئولیت زیست‌محیطی که هایدگر در آن با نویسندگان وطنی و غیروطنی خود شریک است.

خانه مفهومی است حقیقتاً بنیادی و جهان‌شمول؛ و بااین‌حال، همین خانه برای افراد مختلف در موقعیت‌های گوناگون معانی لایه‌لایه و به‌هم‌پیوستهٔ متعددی دارد. خانه برانگیزندهٔ عواطف عمیق و الهام‌بخش بیانگری‌های خلاقه‌ای است که هم‌زمان صمیمانه و عقلایی هستند.

خانه‌ها همیشه مکان‌های دورهم‌جمع‌شدن بوده‌اند. مردمانی که در دوران پیشاتاریخ می‌زیستند به بهترین شکلی که از عهده‌اش برمی‌آمدند کنار هم در جاهایی پناه می‌گرفتند، و گاه این کار را اتفاقاً به سبک‌وسیاقی دلپذیر انجام می‌دادند.