بریده‌هایی از کتاب دلبر

الحق که این غربی‌ها سرشان همه جا می‌باشد الا بر روی تن‌شان...

کتاب سفینه‌ای‌ست که اقیانوس بی‌کران زمان را درمی‌نوردد. فرانسیس بیکن

آسمان دل‌مان ابری‌ست و ابر در آسمان وحشی و قمر نیست و گم.

به راستی صحت دارد که می‌گویند پادشاه جهان هم که باشی تا زنده‌ای برای مادر طفلی بیش نیستی فارق از هر جایگاهی که داری. آخ مادر... ایثار بدون چشم‌داشت. حب‌الذات ودیعه‌ای الهی در نهاد مادران می‌باشد و به راستی که بهشت تنها زیر پای مادران است و بس.

می‌دانی که اگر ما انسان‌ها نفس نداشتیم خب دیگر انسان نبودیم. آن‌گاه ما نیز در جرگهٔ ملائک می‌بودیم و همین انفاس هستند که سبب برتری انسان‌ها بر ملائک می‌باشند و البته انسانی که بتواند بر نفس خویش فائق آید، به کمک ودیعه‌های الهی یعنی تفکر، تدبر و تعقل به مراتب شان و مقامی بس بالاتر از ملائک دارد

چرا نمی‌دانند که آن‌چه که در حال سوختن می‌باشد جسم نیست بلکه آتش از روح‌مان زبانه می‌کشد. سال‌هاست که روح‌مان در حال سوختن می‌باشد یا اطبا نمی‌فهمند یا می‌فهمند و چون دوای آن نمی‌دانند هر بار از گفتن آن سر باز می‌زنند. کاش می‌شد به اطرافیان‌مان بفهمانیم که ما طبیب نمی‌خواهیم. چاره تنها حبیب‌مان است که او نیز جفا نموده بر ما و این‌گونه بر ما بلا نازل گشته

کاش این رعایا قدر این موهبت الهی یعنی امنیت را می‌دانستند و اندکی آرام می‌گرفتند. خنده‌دار است واقعا که نان را بهانهٔ اغتشاشات می‌کنند. معاش را بهانه می‌کنند که چه؟ آخر ما که می‌دانیم این‌ها همه نتیجه و ثمرهٔ چشم و هم‌چشمی و غرب‌زدگی پوچ این جماعت می‌باشد.

مشکل ما این است که این رعایا خوشی بر زیر دل‌شان زده و به هیچ چیز مقید و پایبند نمی‌باشند که شلوغش نموده‌اند اوضاع ملک‌مان را.

یک‌راست و مرد و مردانه بیایند و بگویند ما مزدور غرب هستیم و مخالف شما، تا ما تکلیف‌مان را بدانیم که با چه‌گونه دشمنی طرف حسابیم و دنیا بداند ما هرگز دست به خون رعایای خویش نمی‌آلاییم و... هزار جور سخن می‌رانند. والله که ما در کار خدا مانده‌ایم. می‌گویند ما قبرستان‌های‌مان را از اجساد جوانان‌مان پر نموده‌ایم آخر مگر نعوذبالله ما حضرت عزرائیل می‌باشیم؟ این انسان‌های وقیحی که ما می‌بینیم به جد اگر توانش را داشتند حتی فرشتهٔ مرگ را نیز یقه می‌نمودند. خب همه می‌دانند که مرگ و زندگی دست خداوند است این‌که دیگر به ما ارتباطی نمی‌تواند داشته باشد.‌

قوام به جنوب رفته برای سرکوب متخاصمان و معترضان جیره‌بگیر و نمک‌نشناس و قائم‌السلطنه به غرب، که دم از جدایی و استقلال می‌زنند به اصطلاح. البته ما خود بهتر می‌دانیم که اینان مشتی خس و خاشاک‌اند و از رعایای ما نمی‌باشند. اینان عده‌ای قلیل از یاران فتنه می‌باشند والا رعایای ما همان انسان‌های شریفی هستند که چندی پیش با مجلس‌مان همراه گشتند و آن لانهٔ منحوس جاسوسی را تسخیر نمودند.