بریده‌هایی از کتاب چشم هایش آبی نبود

میدانم چرا هیچگاه به یاد من نیستی. من زخمی بر روحت به یادگار نگذاشته ام که با هر تلنگری به یاد من بیفتی انسان به زخم ها بیشتر می اندیشد تا مرهم ها.

من چگونه دردهای روحت را حس میکنم هربار و هربار؟!

همیشه که نباید همهٔ شعرا متنها دلنوشته ها معنی بدن! همین که طرف مقابلت بفهمه چی میخای بگی کافیه!

من هیچگاه نفهمیده ام که دوری تو چطور مرا نویسنده میکند..

شاید تو و من تجلی خداییم

انسان به زخم ها بیشتر می اندیشد تا مرهم ها.

هر شعر زیبایی گروه خونی تو رو داره.

میدانم چرا هیچگاه به یاد من نیستی. من زخمی بر روحت به یادگار نگذاشته ام که با هر تلنگری به یاد من بیفتی انسان به زخم ها بیشتر می اندیشد تا مرهم ها.

رفیق دیوانگی کن که زندگی چندی کوتاه است.

عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی، اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن و زلال است.