بریده‌هایی از کتاب یاغی

هرچه قورتش می‌دادم باز مثل ماری می‌خزید و می‌خزید و چمبره می‌زد در کنج گلویم! انقدر که نفسم را بند آورد! آن‌قدر که به زانو بکشاندم! بغض نبود... مار بود... افعی بود... نیش می‌زد!

مثل آب خوردن است! از آن آب ها که می‌پرد به گلو و سال‌ها با خفه‌گی‌اش دست و پا می‌زنی!