بریده‌هایی از کتاب دختر خوب، خون بد

«اگه می‌خوای یه کاری درست انجام بشه باید خودت دست‌به‌کار بشی.»

«اگر می‌توانستم با کلمات برای تو روزی بسازم، صبحی طلایی و نو برایت می‌سرودم. آن را روزی ابدی می‌ساختم. شبی غرق در مهتاب می‌نوشتم.»

«بعضی آدم‌ها خیلی خوب بلدن شخصیت واقعی‌شون رو مخفی کنن.»

مشکلاتشون رو با هم حل نمی‌کنن. اون‌قدر مسائل رو روی هم تلنبار می‌کنن که یکهو حسابی دعواشون می‌شه. بعد از دعوا یه مدت معذب هستن و بعدش دوباره همه‌چیز عادی می‌شه و این چرخه ادامه داره.

عدالتی وجود نداره. توی دنیای واقعی حقیقت مهم نیست.

وقتی روی نظرتان اصرار می‌کنید، تغییر دیدگاه کار ساده‌ای نیست.

«بعضی آدم‌ها خیلی خوب بلدن شخصیت واقعی‌شون رو مخفی کنن.»

اون قانون خیلی مهمی که بهت یاد دادم یادته، کان؟» نگاهش کرد. «هیچ‌وقت نظرات رو نخون. هیچ‌وقت. باشه؟»

«می‌دونی، راستش نظام عدالت باید درست و غلط و خوبی و بدی رو از هم جدا کنه. ولی به نظر من بعضی وقت‌ها به همون اندازه که کارش رو خوب انجام می‌ده، اشتباه هم می‌کنه. من هم یه زمانی متوجه این قضیه شدم. می‌دونم پذیرشش سخته. وقتی نظامی که باید ازت محافظت کنه موفق به این کار نمی‌شه باید چه‌کار کنی؟»

پیپ وارد کتاب‌فروشی شد و زنگولهٔ بالای در صدا داد. عاشق بوی اینجا بود؛ عطری باستانی، قدیمی و ماندگار. اینجا در پیچ‌وخم قفسه‌های چوبی و حروف فلزی و طلایی بالای سرشان گم می‌شد. در کودکی هم همیشه سراغ قفسه‌های آثار جنایی می‌رفت.