بریده‌هایی از کتاب دائو د جینگ

آنانی که خود را درستکار می‌دانند، نمی‌توانند تشخیص دهند که چقدر اشتباه دارند.

زمانی که کشور به هرج و مرج می‌افتد، سیاست‌مداران دربارۀ «میهن‌پرستی» صحبت می‌کنند!

افرادی که سفت و سخت هستند، پیروان مرگ‌اند. افرادی که نرم و منعطف هستند، پیروان زندگی‌اند. سفت‌ها و سخت‌ها خواهند شکست. نرم‌ها و منعطف‌ها پیروز خواهند شد!

اگر شما بخواهید چیزی را به سرچشمۀ آن بازگردانید، ابتدا باید بگذارید تا پراکنده شود. اگر شما بخواهید چیزی را ضعیف نمایید، ابتدا باید بگذارید تا قوی شود. اگر شما بخواهید چیزی را از بین ببرید، ابتدا باید آن را به شکوفایی برسانید. اگر شما بخواهید چیزی را به‌دست بیاورید، ابتدا باید آن را ببخشید.

آنانی که روی نوک انگشتانشان می‌ایستند، پایدار نیستند. آنانی که در پیش رفتن شتاب می‌کنند، بسی دور نخواهند رفت. آنانی که سعی دارند دیگران را بی‌فروغ کنند، نور خود را کم می‌کنند. آنانی که خود را درستکار می‌دانند، نمی‌توانند تشخیص دهند که چقدر اشتباه دارند. آنانی که کارهای خود را به رخ می‌کشند، دستاوردهایی که به‌دست آورده‌اند را بی‌اثر می‌کنند.

بزرگ‌ترین فضیلت آن نیست که به دنبال انجام کارهای نیک باشید، بلکه آن است که خودتان را به نیکی مطلق تبدیل کنید.

هنگامی که از زنجیر میل و آرزو آزاد شده باشید می‌توانید رازهای پنهان را ببینید. در قید امیال و آرزوها بودن موجب می‌شود تنها چیزهایی را ببینید که در عالم ظاهر هستند.

دائو قابل بیان و توصیف نیست، در غیر این‌صورت جاودانه نخواهد بود. نامی که قابل بیان باشد، نام جاودانه‌ای نیست. بی‌نامی، مرز بهشت و زمین است. آنچه که می‌گوییم، برای اسم‌گذاری روی مادر آفرینش است. هنگامی که از زنجیر میل و آرزو آزاد شده باشید می‌توانید رازهای پنهان را ببینید. در قید امیال و آرزوها بودن موجب می‌شود تنها چیزهایی را ببینید که در عالم ظاهر هستند. با این حال، پنهان و پیدا از یک چشمه بیرون می‌آیند. این چشمه را «تاریکی» می‌گویند. تاریکی از تاریکی زاده می‌شود. آغاز همۀ دانش‌ها و فهم‌های بشری!