بریده‌هایی از کتاب محرمانه های زنانه

به شوهرتان بگویید و نشان دهید که شریکِ روزهای سختی و راحتی هستید. این جمله که به شوهرتان بگویید: «من سختی‌های زندگی را به‌ خاطر علاقه به شما و زندگی‌مان تحمل می‌کنم» برای مردان بسیار آرامش‌بخش است. شریک بودن در دردها، غم‌ها و خوشی‌های یکدیگر، به همین معناست

امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: «أَحْبِبْ حَبِیبَکَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ یَکُونَ بَغِیضَکَ یَوْماً مَا وَ أَبْغِضْ بَغِیضَکَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ یَکُونَ حَبِیبَکَ یَوْماً مَا» «در دوستیِ دوستت اندازه نگه دار، شاید روزی دشمنت گردد؛ با دشمنت نیز از حد مگذر، شاید روزی دوستت گردد».

«وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقَاقَ بَیْنِهِمَا فَابْعَثُوا حَکَمًا مِنْ أَهْلِهِ وَ حَکَمًا مِنْ أَهْلِ‌ها إِنْ یُرِیدَا إِصْلَاحًا یُوَفِّقِ اللَّهُ بَیْنَهُمَا‌إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا خَبِیرًا» «و اگر از اختلاف میان زن و شوهر آگاه شدید، داورى از کسان مرد و داورى از کسان زن برگزینید. اگر آن دو را قصد اصلاح باشد، خدا میانشان موافقت پدید مى‌آورد، که خدا دانا و آگاه است».

مشکلات داخل خانه را به بیرون از خانه نبرید. برخی زنان به محض این‌که کوچک‌ترین مشکلی با همسرشان پیدا می‌کنند، سریع به خانۀ پدر و مادر می‌روند. توصیه این است که مشکلاتتان را در زندگی طبقه‌بندی کنید. به این نکته توجه داشته باشید که پدر و مادر نمی‌توانند مشاوران خوبی برای مشکلات شما و شوهرتان باشند. البته در برخی مواردِ زندگی می‌توانند به شما کمک کنند. برای مثال، خانم مهمانی دارد و می‌تواند به مادرش زنگ بزند و از او بپرسد بهتر است چه غذایی درست کند؛ ولی برای حل مشکلات شما با شوهر، هیچ‌گاه نمی‌توانند افراد منصفی باشند، زیرا حس مادرانه مانع قضاوت درست می‌شود.

«وَ مِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْ‌ها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً..». «و از نشانه‌های او این‌که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد..».. زوجین باید به همدیگر آرامش دهند؛ برخی از تعصب‌ها نه‌تنها روابط زناشویی و صمیمیت بین زوجین را دچار آسیب می‌کند، بلکه آرامش را از طرفین می‌گیرد و در زندگی تنش ایجاد می‌کند.

در آموزه‌های اسلامی سفارش فراوانی به ارتباط صمیمی و ابراز علاقه بین زن و شوهر شده است. پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند: «هر مردی که دست همسرش را عاشقانه بگیرد، آفریدگار پنج پاداش برایش می‌نویسد و اگر او را در آغوش کشد، ده پاداش می‌برد و اگر همسرش را ببوسد، بیست پاداش دارد».

زنان باید به این نکته توجه داشته باشند که هرچه در محیط خانه همسرشان را بالا ببرند، زندگی‌شان را محکم‌تر می‌کنند، و هرچه مردشان را کوچک‌تر کنند، مشکلات زندگی‌شان بیشتر می‌شود. باید مرد را به ستون مستحکم برای تکیه زدن اهل خانواده تبدیل کرد؛ نباید با بی‌احترامی به او، بنیان خانواده را سست کنند. علاوه ‌بر ‌آن، اگر مردی در خانواده از سوی همسرش مورد احترام قرار نگیرد، نمی‌توان انتظار داشت که فرزندان نیز به پدرشان احترام کنند و به نوعی مادر، زمینۀ هتک حرمت پدر را برای فرزندان فراهم می‌کند.

فرض کنید مردی به زنش می‌گوید: می‌خواهم ماشینم را بفروشم و ماشین بهتری بخرم. همسرش می‌گوید: مگر پول اضافی داری؟! دفعۀ قبل ماشین را فروختی و ما را بدبخت کردی! گاهی نیز به این صورت می‌گوید: خیلی خوب است ماشین بهتری در زندگی داشته باشیم. فقط یک سؤال دارم؛ آیا برنامه‌ریزی کرده‌اید چگونه ماشین بخرید؟ یعنی زن باید بکوشد بحث را به سمت «گفت‌وگو» پیش ببرد و به سخن طرف مقابل احترام بگذارد. وقتی زن برای سخنان مرد احترام قائل نمی‌شود، مرد به تدریج پنهان‌کار می‌شود و دیگر حرف‌هایش را برای همسرش بیان نمی‌کند، زیرا می‌پندارد هرگاه مطلبی را بیان کند، توبیخ یا سرزنش می‌شود.

اگر شوهرتان دیر به خانه آمد، به او بگویید: اگر قرار است دیر بیایید، لطفاً به من زنگ بزنید تا من نگران نشوم. این جمله خیلی بهتر است تا بگویید: کجا بودی؟ چرا دیر آمدی؟ به یاد داشته باشید، میدان زندگی عرصۀ قلدری نیست؛ میدان تعامل زن و مرد است.

خانمِ موفق به شوهرش دستور نمی‌دهد. گاهی زن به‌ طور مرتب به مرد دستور می‌دهد و ادبیات گفتاری‌اش آمرانه است؛ چرا دیر آمدی؟ چرا زود می‌روی؟ گاهی این الفاظ طرف مقابل را به لجاجت وامی‌دارد. فرمان دادن و امر و نهی کردن‌های بی‌مورد، طرف مقابل شما را مقاوم می‌کند. گاهی دلیل این دستور دادن‌‌ها و سؤال‌های پی‌در‌پی، نگرانی و دلسوزی خانم است، ولی باید توجه داشت که این نحوۀ برخورد، صحیح نیست و روابط را دچار آسیب و سردی می‌کند و موجب می‌شود مرد از همسرش فاصله بگیرد. بر این اساس، بکوشید هیچ‌گاه به شوهرتان دستور ندهید؛ چون با این برخورد نامناسب، غرور شوهرتان را شکسته‌اید و اگر غرور‌آن‌ها بشکند، در اصل مرد بودنشان از بین رفته است و این مرد دیگر نمی‌تواند تکیه‌گاه خوبی برای شما باشد، مگر آن‌که جبران کنید؛

پژوهشی که روی ۳۲۳ زوج انجام شده است، نشان می‌دهد زوج‌هایی که بیشتر از واژۀ «طلاق» استفاده کرده‌اند، زندگی‌شان بیشتر آسیب دیده است. از این رو، بکوشید هیچ‌گاه در زندگی از لفظ طلاق استفاده نکنید. اگر هم مشکلی پیش آمد، با تدبیر آن را حل کنید. گسترۀ احساسات زنان بیشتر از مردان است؛ احساسات نوعی هیجان است؛ وقتی این هیجان‌‌ها افزایش یابد، زنان جملات آسیب‌زای بیشتری به کار می‌برند. به همین دلیل ارتباط کلامی یا قضاوت نمودن در زمانی که هیجانات منفی مانند خشم بالا می‌باشد، ممنوع است و باید با کنترل هیجان در یک فضای منطقی و منصفانه، ارتباط کلامی برقرار شود تا بتوانیم از آسیب‌های احتمالی پیشگیری نماییم.

گاهی یکی از دلایل فراری بودن آقایان از خانه و دوری از همسرانشان، همین بدرفتاری و بی‌میلی خانم‌ها در منزل است. وقتی از مردی می‌پرسیم: چرا در کنار خانواده‌ات نمی‌مانی و همیشه با دوستانت به تفریح می‌روی؟ به راحتی می‌گوید: در خانه دل‌خوشی ندارم. وقتی به خانه می‌روم، همسرم همیشه با فریاد صحبت می‌کند. چرا باید به این زندگی دل خوش کنم؟! اما زنی که به شوهرش می‌گوید: خوش‌حالم با تو ازدواج کردم و یا خوش‌حالم که در کنار تو هستم، مردش را به زندگی دلگرم و انرژی مرد را برای تلاش و فعالیت چندبرابر می‌کند.

امام صادق(ع) می‌فرماید: «ایّما امْرَأَةٍ قالَتْ لِزَوْجِها: ما رَأَیتُ قَطُّ مِنْ وَجْهِک خَیراً، فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُها» «هر زنی که به شوهرش بگوید: من هرگز از تو خیری ندیده‌ام، اعمالش نابود می‌شود». گاهی برخی زنان بی‌انصافی می‌کنند، زیرا عمری را در کنار مردی زندگی می‌کند و وقتی مردشان پیر می‌شود، به او می‌گویند: در این زندگی از شما خیری ندیدم. خدا می‌گوید: چرا بی‌انصافی می‌کنید؟

«عذاب استهزاکنندگان در قیامت به این صورت است که درِ بهشت بر یکی از‌آن‌ها باز می‌شود و به وی گفته می‌شود: «بشتاب»! وی با غم و اندوه می‌آید. وقتی نزدیک در شد، بسته می‌شود و درِ دیگر بر او بازمی‌گردد... آن‌قدر با وی چنین می‌کنند تا آن حد که در را باز می‌کنند و به وی می‌گویند: «بشتاب... بشتاب»! ولی او از ناامیدی نمی‌آید».

بزرگواری در خاطراتش نقل می‌کند: «من وقتی طلبه بودم، صبح‌ها که بلند می‌شدم، صدقه می‌دادم و نیت من این بود تا عیبی از استادم در حضور من هویدا نشود». در واقع زن و مرد نیز باید گاهی در زندگی صدقه بدهند تا طرف مقابل‌آن‌ها اشتباه نکند و جایگاهش خدشه‌دار نشود. بنابراین، هیچ‌گاه نباید به‌ دنبال یافتن عیب‌های همسر و مسخره کردن او باشید تا زندگی استحکام لازم را داشته باشد.

در سازگاری، زن به جای مقابله با شوهر، مشکل را حل می‌کند. باید این نکته را به خاطر داشته باشید که خانه، عرصۀ نبرد و جنگ نیست که در آن موشک را با موشک جواب دهید؛ محیط خانه، محیط تعامل برای حل مشکلات است. اگر بخواهید مقابله به مثل کنید، مشکلاتتان ریشه‌ای‌تر خواهد شد. امام علی(ع) می‌فرماید: «شَرُّ اَلزَّوْجَاتِ مَنْ لاَ تُؤَاتِی»؛ «بدترینِ همسران، زنی است که سازگار نباشد».

امام علی(ع) می‌فرماید: «شَرُّ اَلزَّوْجَاتِ مَنْ لاَ تُؤَاتِی»؛ «بدترینِ همسران، زنی است که سازگار نباشد».

به خاطر داشته باشید که خانه، عرصۀ نبرد و جنگ نیست که در آن موشک را با موشک جواب دهید؛ محیط خانه، محیط تعامل برای حل مشکلات است.

زنان باید به این نکته توجه‌داشته باشند که نقش آنان در حفظ زندگی بسیار مهم‌تر از مردان می‌باشد. اگر در یک خانه زن و در خانه‌ای دیگر مردی از دنیا برود، به نظر شما کدام‌یک از این دو خانواده زودتر از هم می‌پاشد؟ بی‌شک خانه‌ای که زنِ خود را از دست داده، زودتر دچار فروپاشی می‌شود. این بدان ‌معناست که زن نقشی کلیدی و محوری در خانواده ایفا می‌کند. پس یکی از نکات مهم و مهارت‌های عرصۀ زندگی مشترک، سازگاری زن‌هاست.

۱. زدی ضربتی، «شربتی» نوش کن! زن موفق در زندگی هیچ‌گاه به دنبال مقابله به مثل نیست. گاهی برخی زنان در زندگی مانند یک جنگنده با شوهرشان برخورد می‌کنند؛