بریده‌هایی از کتاب اصول سخنرانی و فن بیان به روش TED

وقتی سخنرانی درمورد تلاش برای حل معمایی جذاب باشد جلب نظر مخاطبان آسان‌تر از زمانی است که از آن‌ها درخواست کنیم که مراقب اوضاع باشند و آن را پایش کنند.

آنچه مهم است این است که ساختاری را بیابید که بتوانید با آن قدرتمندانه‌ترین خط سیری را که می‌توانید ارائه دهید، در زمان موجود بسط دهید و مشخص کنید که چگونه هر یک از عناصر سخنرانی به آن مرتبط می‌شود.

گفت: «فرمولی قدیمی برای نگارش مقالات وجود دارد که نشان می‌دهد مقاله خوب به سه پرسش پاسخ می‌دهد: چی؟ خب که چی؟ حالا چی؟ کمی به این شکل است.»

در بیشتر سخنرانی‌هایش از این ساختار ساده استفاده کرده است: ۱. مقدمه، موضوعاتی که قرار است ارائه شوند، ۲. متن، دلیل اهمیت این مسئله، ۳. مفاهیم اصلی، ۴. پیامدهای کاربردی موضوع و ۵. نتیجه‌گیری.

چه فرصت شما دو دقیقه باشد، چه هجده دقیقه یا حتی یک ساعت، شما به اندازه‌ای قادر خواهید بود مطالب را در سخنرانی خود بگنجانید که به اندازه کافی عمق داشته باشند تا بتوان آن‌ها را جذاب ارائه کرد.

در حال رویاپردازی درمورد انقلابی در سخنرانی هستم

«در میان صحبت‌هایت فضا ایجاد کن و کمتر سخن بگو.»

منیت خود را رها کرده و فکر کنید که شما وسیله‌ای برای رساندن ایده‌ها به مخاطب هستید.

راز یک سخنرانی موفق اغلب در آن چیزی است که بیان نمی‌شود.

«ریچارد باخ» نویسنده، می‌گفت: «شاهکار نوشتن در قدرت کلمات حذف شده است.

برای ارائه یک سخنرانی تأثیرگذار لازم است موضوعات و عناوینی زیادی که با خط سیر به هم مرتبط‌اند را به یک موضوع تقلیل دهید؛ در این صورت مطالب کمتر اما با بیشترین میزان تأثیرگذاری را بررسی می‌کنید.

برای ارائه مطلبی جذاب به مخاطب باید حداقل دو کار انجام دهید: ۱. نشان دهید چرا مطلب شما اهمیت دارد. پرسشی که تلاش دارید به آن پاسخ دهید، مشکلی که در تلاش هستید تا آن را حل کنید و تجربه‌ای که می‌خواهید با آن‌ها به اشتراک بگذارید، چیست؟ ۲. هر نکته‌ای را که بیان می‌کنید با ارائه مثال‌های واقعی، داستان و حقایق تکمیل کنید.

انباشته کردن بیش از حد مطالب موجب می‌شود که نتوان آن‌ها را به خوبی توضیح داد.

ارائه عجولانه چندین عنوان به طور خلاصه، پیامدهای جدی به دنبال دارد. این مطالب را نمی‌توان عجولانه در قالب سخنرانی گنجاند. شما درمورد پیش‌زمینه و زمینه مطلبی که برای سخنرانی آماده می‌کنید اطلاعات کاملی دارید و از این‌رو ممکن است چیزهایی که بیان می‌کنید برای خود شما عمیق و قابل فهم باشند اما برای مخاطبی که به تازگی با عنوان کاری شما آشنا شده، احتمالا زیادی تعقلی، خسته کننده، یا سرسری به نظر بیایند. این ساده است.

خط سیرهایی که مفاهیم زیادی را به هم مرتبط می‌سازند مؤثر واقع نمی‌شوند.

برای گنجاندن یک سخنرانی عالی در زمانی محدود به تلاش قابل توجهی نیاز دارد.

وقتی از رئیس جمهور «وودرو ویلسون» پرسیدند چقدر طول می‌کشد تا برای یک سخنرانی آماده شود، پاسخ داد: «این به مدت سخنرانی بستگی دارد. برای آماده‌سازی یک سخنرانی ده دقیقه‌ای دو هفته زمان نیاز دارم؛ درحالیکه اگر قرار باشد سخنرانی من نیم‌ساعتی طول بکشد تنها یک هفته زمان برای آماده‌سازی می‌خواهم و اگر برای یک سخنرانی محدودیت زمانی نداشته باشم، به هیچ آمادگی‌ای نیاز ندارم و همین الان هم آماده‌ام.»

بزرگترین تهدید در ایجاد خط سیر برای سخنرانیتان این است که در ابتدای سخنرانی از این جمله خطرناک استفاده کنید: «من چیزهای زیادی برای گفتن دارم اما زمان کافی نه!!» این جمله را بارها شنیده‌ایم.

شما تنها می‌توانید به ذهن‌هایی موهبت ببخشید که پذیرای آن باشند.

نخستین گام کسب اطلاعات درباره مخاطبانتان است؛ هر چه بیشتر بهتر! باید بدانید مخاطبانتان چه کسانی هستند؟ درمورد موضوع سخنرانی شما چقدر اطلاعات دارند؟