بریده‌هایی از کتاب امام من

جمکران یک مکان نیست، یک مسجد نیست، یک گنبد و گلدسته نیست، یک زمین وسیع نیست، یک دو رکعت نماز نیست. جمکران محل تبلور یک اندیشه است. در مسجد مقدس جمکران از توحید تا ظهور را می‌توانی در پیدایش و بودنش دریابی. جمکران یک نماد است از اندیشه‌ی شیعه. یک امید به امامی که دست تو را می‌گیرد

امید زنده می‌کند و می‌بردت تا بی‌نهایت، تا خدا! سلامت می‌مانی اگر مؤمن بمانی.

پرسید: - زندگی چند قسم است؟ گفت: - سه قسم! کودکی و پیری! پرسید: - پس جوانی چه؟ گفت: - فدای حسین... حسین‌جان! کربلا نبودم تا یاری‌ات کنم، اما هرکس که تو را شناخت، جانش را فدای مهدی فاطمه(عج) می‌کند...

مهدی‌فاطمه(عج) هم برای ما دعا می‌کرد و می‌فرمود: - خدایا شیعیان ما، از اضافه‌ی گل ما سرشته شده‌اند، اشتباه و گناه می‌کنند، آن‌ها را به من ببخش.

همه هستند و من یک نیستِ بزرگ در زندگی‌ام دارم. همه چیز دارم و فقیر و بی‌چاره‌ام! برایم یک چشمه‌ای، یک دریای آب شیرینی، یک زندگی هستی، یک هست ناتمامی!

امید، اصلا یک کلمه‌ی چهارحرفی نیست، امید اصل خلقت من و شماست! حس خاص نیست، فکر و اندیشه نیست... امید روح عالم و آدم است... جلوه‌ای از روح‌الله است! همان که کافر ندارد و من و شما داریم! امید، مهدی فاطمه(ع) است، عیسی مسیح(ع) است که هم‌زمان با ظهور منجی می‌آید و در پشت سرش نماز می‌گذارد، امید زنده می‌کند و می‌بردت تا بی‌نهایت، تا خدا! سلامت می‌مانی اگر مؤمن بمانی.

بسیار امکان دارد که من و شما خودمان نخواهیم. خودمان پس بزنیم، خودمان دچار غرور و تکبر بشویم خودمان چشم ببندیم و نخواهیم که ببینیم. خودمان بمانیم غرق در لذت‌های ناچیز مادی و شهوانی دنیا! خدا آورده ما را که بزرگمان کند، شبیه خود کند و بی‌نهایت‌مان...؛ خدا چیده دنیا را که ببینیم و نخواهیم و دل نبندیم و برویم دنبال او، نه دنیا!

دایره‌ی قوانین الهی، اگر پا بیرون نگذاری، تمام جنود الهی در خدمت تو‌درمی‌آیند. حتی اگر خودت متوجه نباشی و نخواسته باشی!

من همه‌ی غیر تو را هیچ می‌بینم، تو را همه‌کسِ همه‌چیز!

حیا، عفت،... محدودیت نیست! حجاب،... محدودیت نیست. بیرون نرفتن از محدوده‌ی الهی است! بودن و ماندن در محوریت خالق است. مخلوق با کمک شیطان مدام تو را به بیرون از حریم الهی می‌کشاند. عقل، اگر سلیم باشد، تو را دعوت به ماندن در میدان مغناطیسی خالق می‌کند. بمانی، ماندگار می‌شوی. بیرون بروی، له و خراب می‌شوی. آب آلوده را کسی نمی‌پذیرد، چه رسد به روح آلوده، زندگی آلوده، انسان آلوده، که حتی خود شیطان هم نگاهش نمی‌کند.

اگر جای بیان حق باشد و تو سکوت کنی، طاغوت و شیطان را تایید کرده‌ای.

خدا ظلم نمی‌کند. هیچ‌وقت و هیچ‌جا به هیچ‌کس! حتی ذره‌ای؛

امید، اصلا یک کلمه‌ی چهارحرفی نیست، امید اصل خلقت من و شماست! حس خاص نیست، فکر و اندیشه نیست... امید روح عالم و آدم است... جلوه‌ای از روح‌الله است! همان که کافر ندارد و من و شما داریم! امید، مهدی فاطمه(ع) است، عیسی مسیح(ع) است که هم‌زمان با ظهور منجی می‌آید و در پشت سرش نماز می‌گذارد، امید زنده می‌کند و می‌بردت تا بی‌نهایت، تا خدا! سلامت می‌مانی اگر مؤمن بمانی.

باید همیشه و هرجا که دل می‌گیرد و یا نمی‌گیرد و فقط می‌خواهد، آن‌کس باشد، باید باشد، همه‌جا و همه‌وقت... باید یک‌نفر باشد که همه‌کس من باشد و تو، همه‌کس منی!

* مدت عمر من و شما طولانی نیست. در همین زمان کوتاه ثبت‌نام می‌کنند برای یاری حجت بن‌الحسن و بر دوش هر کس کاری می‌گذارند. بار دنیایت را از دوشت بگذار پایین، تا بتوانی کار و بار حضرت را به دوش بکشی. ناکام از دنیا نروی... ناکامان جوان‌مُرده‌ها نیستند، بی‌نصیبان از یاری امام‌اند... شیطان‌های بزرگ و کوچک آمده‌اند برای ناکام کردن من و شما از نعمتی که پیش‌درآمد ظهور است... چون پاره‌های آهن باش و تا پای جان، پای امام بمان!

راه هیچ‌گاه بن‌بست نمی‌شود. شاید تنگ و تاریک شود، اما مسدود نه! اگر طالب باشی واصلی! در هر کجایی، تحت هر شرایطی، برای هر کسی، در هر زمانی، یک راه آبی هست تا زمین تفتیده را سیراب کند! مسیرت را که درست انتخاب کنی، حرکت که بکنی، ناامید که نباشی، خدا برکت می‌دهد و... صحیفه خواندن و تفکر کردن در جمله‌هایش... بن‌بست‌ها را می‌کند آزادراه... به امام برسی، ان شاءالله

شاید بگویی چه‌قدر مردم امام را می‌خوانند و می‌خواهند... اما اگر چشم باز کنی، اگر دقت کنی، می‌بینی و می‌فهمی که یکی برای قرضش، یکی برای بیماری‌اش، یکی برای خانه‌اش، یکی برای... به امام متوسل شده است. و چه اندک‌اند کسانی که امام را به‌خاطر خودش می‌خوانند و می‌خواهند.

در انجیل متی گفته است: هم‌چنان که برق از مشرق ساطع شده تا به مغرب ظاهر می‌شود، ظهور پسر انسان نیز چنین خواهد شد... جمیع طوایف زمین سینه‌زنی کنند و پسر انسان را ببینید که بر ابرهای آسمان با قوت و جلال و عظیم می‌آید... اما از آن روز و ساعت هیچ‌کس اطلاع ندارد، حتی ملائکه‌ی آسمان... پس شما نیز حاضر باشید، زیرا در ساعتی که گمان نبرید، پسر انسان می‌آید... عهد جدید، انجیل متی، باب ۲۴.

لایق فیض حضورت نی‌ام اما بگذار زندگی چند صباحی به خیالت بکنم

امام نامه‌ی نخوانده را می‌داند، به اذن خدا