بریده‌هایی از کتاب هفت مرگ اولین هاردکسل

بی‌حوصلگی عین یه زمین صافه. وقتی توپ خبر رو توش قِل بدی، همه‌جا می‌چرخه.

یه مرد دلش می‌خواد تمام تلاشش رو بکنه و حامی باشه

سخت است برنده مسابقه‌ای باشی که از رسیدن به خط پایانش می‌ترسی.

نمی‌توانم تصور کنم توهین و تمسخر به خانواده‌ات، آن هم روی فرش خانهٔ خودت چه احساسی دارد.

سرنوشت راه خودش رو پیدا می‌کنه. تو باید خودت رو براش آماده کنی

حقیقت همیشه خوب نیست.

به جای اینکه عصبانی باشد، برایم دل می‌سوزاند. این بدترین قسمتش است، خشم جامد است، شکل و وزن دارد، می‌توانی مقابلش گارد بگیری و مشت بیندازی، اما دلسوزی مانند مهی است که درون آن سرگردان می‌شوی.

خشم جامد است، شکل و وزن دارد، می‌توانی مقابلش گارد بگیری و مشت بیندازی، اما دلسوزی مانند مهی است که درون آن سرگردان می‌شوی.

«ناامیدیت قابل درکه، اما اگر خونه رو بسوزونی وسایلش به چه دردی می‌خوره؟»