بریده‌هایی از کتاب خمپاره های فاسد

اگر از رزمندگان سال‌های دفاع مقدس بپرسید: «آن زمان چه آرزویی داشتید، حتماً به این دو گزینه اشاره خواهند کرد: ۱ـ بروند حوزه علمیه و روحانی شوند، ۲ـ به خیل عشاق مداحی بپیوندند!»

همه را برق می‌گیرد، ما را مادرزن ادیسون!

چه بهار سرخیه که بوی خون میاد همه‌اش عوض گل برامون نعش جوون میاد همه‌اش

- تو چطور دیپلم گرفتی و دانشگاه رفتی؟ خاک تو سر معلم تاریخت که دوزار تاریخ یادت نداده! از کدوم دانشگاه خراب‌شده مدرک قضاوت گرفتی؟ مقربی که توقع چنین برخورد تند و تیزی را نداشت به تته‌پته افتاد. - آهای مراقب حرف زدنت باش. با درس و دانشگاه من چه‌کار داری؟ اصلاً موضوع برادر ثقفی چه ربطی به تاریخ داره؟ اگه یک‌بار دیگه توهین کنی چنان حکمی برات می‌نویسم که تا آخر عمر تو زندان بپوسی

مطمئنم اگر خیال ازدواج داشتند، دو دختر دوقلو از یک خانواده را خواستگاری می‌کردند تا از هم زیاد دور نمانند!

از آن شب به بعد مختار و رشید در گردان معروف شدند. تقریباً محترمانه آن‌دو را به هیچ مجلس دعا و عزاداری راه نمی‌دادند که باعث خنده نشوند. اصلاً در هر مجلسی که حضور می‌یافتند بچه‌ها یاد آن شب افتاده و به خنده افتاده و سررشتۀ امور از دست مداحان شریف در می‌رفت. اسم‌شان رفت تو لیست سیاه مداحان گرامی!