بریده‌هایی از کتاب ۳۶۶ روز با رواقیون

تعیین هدف به این معنی نیست که حتماً به آن دست خواهید یافت. هیچ فیلسوف رواقی‌ای چنین فرضیه‌ای را جایز نمی‌شمرد؛ اما نداشتن هدف به این معنی است که هرگز به هدفتان نخواهید رسید.

«پروردگارا، آرامشی عطا کن تا بپذیرم آن‌چه را نمی‌توانم تغییر دهم و شجاعتی ببخش تا تغییر دهم آنچه را می‌توانم و خردی عطا کن تا تفاوت این دو را درک کنم».

«اعتیاد زمانی رخ می‌دهد که ما اراده برای پرهیز از چیزی را از دست داده باشیم».

رفتارهایی که ناپرهیزی‌ها و زیاده‌روی‌های بی‌ضرر می‌پنداریم، ممکن است به‌سادگی به اعتیادهایی تمام‌عیار بدل شوند؛

مهم‌ترین و یگانه شیوۀ فلسفۀ رواقی تمایزی است میان آنچه می‌توانید آن را تغییر دهید و آنچه نمی‌توانید؛ میان آنچه روی آن تأثیر دارید و آنچه بر آن تأثیری ندارید؛ برای مثال، اگر هواپیما به‌دلیل وضعیت بد آب‌وهوا تأخیر داشته باشد، فریادکشیدن شما بر سر مسئول شرکت هواپیمایی بی‌فایده است، زیرا طوفان خاتمه نخواهد یافت یا هرچه آرزو کنید، قدتان بلندتر یا کوتاه‌تر نمی‌شود یا در کشور دیگری متولد نخواهید شد یا مهم نیست چقدر برای رسیدن به کسی کوشش کنید،زیرا در نهایت نمی‌توانید او را وادار کنید، شما را دوست داشته باشد. مهم‌تر از همه، اگر روی مسائلی تمرکز کنید که نمی‌توانید آن‌ها را تغییر دهید، فقط خودتان را آزار داده‌اید.