بریده‌هایی از کتاب زندگی و سلوک علامه عبدالحسین امینی

یکی از علمای سنی مذهب در تقریظی که برای کتاب الغدیر نوشته، اظهار می‌دارد که محبت و علاقه امینی به خاندان رسالت از حد معمولی و عادی تجاوز کرده و به مرحله عشق رسیده است، با این حال هیچ گاه این عشق و علاقه مفرط به خاندان وحی و نبوت او را در حق گویی منحرف نکرده و سخنان مبالغه آمیز از او صادر نشده است.

محمد‌هادی امینی فرزند علامه می‌گوید: «من وقتی به پدرم گفتم؛ من حقیقتاً به تو عشق می‌ورزم چون شایسته آنی، ایشان فرمودند، پس اکنون دو مطلب را به تو وصیت می‌کنم، اول اینکه بسیاری از دید و بازدیدها را چون مجلس عروسی و ختم و بازدید این و آن را کنار بگذاری، چون اگر بخواهی به همه جا بروی، دیگر نمی توانی تألیف کنی و به درس و بحث و مطالعه برسی. چون این دوبا هم در تضادند. دوم اینکه، در تألیف و قلم، پیوسته امانت را رعایت کن. هر چه نقل می‌کنی، عین نوشته باشد. حتی اگر علی (ع) را «کرم الله وجه» نوشته‌اند. عیناً همانطور نقل نما و در تاریخ و منابع خیانت نکن و در راه تألیف باید خود را برای گرسنگی و در به دری و چوب خوردن آماده کنی، و اگر نمی توانی وارد گود مشو و کنار برو.»

علامه امینی بواسطه کوشش فراوان و استعداد ذاتی در فراگیری علوم دینی رشد سریعی در تحصیل علوم اسلامی داشت و به سرعت مدارج ترقی در حوزه علمیه نجف را سپری کرد. ایشان در سن ۳۵ سالگی (سال ۱۳۵۵قمری) اولین تألیف خود به نام «شهداء الفضیله» را در نجف منتشر نمود. در این کتاب ایشان از یکصد و سی تن از علمای دین و پیروان حضرت علی (ع) از قرن چهارم تا چهاردهم نام می‌برد که در راه ترویج و تبلیغ احکام اسلامی و اصول تشیع به شهادت رسیده‌اند.

شیعیان در محضر امام عصر (ع) هر خلافی که از ما صادر می‌شود، پرونده درست می‌شود نه تنها به پیشگاه حضرت حق تبارک و تعالی می‌برند، بلکه به محضر حضرت ولی عصر (عج) می‌رسانند. لذا امام می‌فرماید؛ کاری نکنید که صحیفه اعمال شما آن قدر خراب باشد که وقتی به دست ما می‌رسد، موجب سرشکستگی ما شود. امام به شیعه مباهات می‌کند، امام شیعه را دعا می‌کند. امام نظرش بر شیعه هست. بنابراین نباید معصیت کرد یا خلافی مرتکب شد تا امام (ع) در پیشگاه خداوند شرمنده گردد.

الغدیر کتاب گرانمایه الغدیر شاید جزء معدود کتابهایی است که به صورت همه جانبه و عمیق به حادثه غدیر و امامت حضرت علی (ع) می‌پردازد و از این حیث بی همتا است. علامه امینی برای تألیف الغدیر بیشتر کارهای تحقیقی خود را کنار گذاشتند و طی ۴۰ سال پیوسته بر روی این اثر کار می‌کردند و در تلاش بودند تا آخرین اطلاعات و اسناد و مدارک معتبر را برای درج در آن جمع آوری کنند. فرزند ایشان می‌گوید: «تنها یار و مددکار علامه امینی در تألیف الغدیر همان الهامات و مددهایی است که ایشان از ناحیه وجود مقدس حضرت علی بن ابیطالب «علیه‌السلام» درمی یافت و کسب فیض می‌کرد. یک نفر مسیحی در نامه ای به عنوان «مقدمه بر کتاب الغدیر» خطاب به ایشان می‌گوید: «کتاب شما را مطالعه کردم، کاری که شما انجام داده اید تنها کار یک نفر نمی تواند باشد بلکه انجام آن از عهده یک گروه نیز خارج است، چگونه موفق شدید این کتاب را بنویسید؟ من پی بردم که در این زمینه نیرویی شما را مدد نموده است و این نیرو جز وجود مقدس علی «علیه‌السلام» نیروی دیگری نمی‌تواند باشد.»

محمد‌هادی امینی فرزند علامه در خصوص علت گرایش یافتن پدرش به تألیف کتاب الغدیر می‌گوید: «روزی از روزها بنده به ایشان عرض کردم که چطور شد که به تألیف کتاب الغدیر همت گماشتید؟ ایشان بعد از قدری فکر و تأمل فرمودند: من مطالب فراوان و شخصیت‌های کم نظیری را مد نظر قرار دادم. تا سرانجام به این نتیجه رسیدم که تنها شخصیتی که هر چه درباره او نوشته شود و گفته شود شایستگی آن را دارد و مظلوم تر از وجود مقدس علی‌ابن‌ابی‌طالب نمی توان کسی را سراغ گرفت، من رفتم مناقب و فضائل و پرونده او را از کتابهای تاریخ و منابع اخبار و احادیث درآوردم و کتاب الغدیر را تألیف کردم.»

یکی از اقدامات مهم علامه امینی تأسیس کتابخانه ای بزرگ در شهر نجف بود. قصد ایشان آن بود که این کتابخانه به صورت تخصصی به مسئله ولایت و امامت در شیعه بپردازد. هشت سال پس از انتشار نخستین جلد «الغدیر» ایشان کتابخانه ای در شهر نجف تأسیس نمود و نام آن را «مکتبه الامام امیر‌المومنین علی علیه‌السلام» نهاد و آن را در روز عید غدیر ۱۳۷۳قمری افتتاح نمود.

عظمت سوگواری ابا عبدالله (ع) این سوگواری‌ها، دوران به دوران، تازه تر و زنده تر می‌شود. تازگی و (طراواتش) هرگز فرسوده نخواهدشد، به طور مسلم، بقای ابدی آن تضمین شده است. تا زمانی که، اسلام تفوق دارد، نام شریف محمد (ص) بر زبان‌ها جاری است این سوگواری‌ها با گذشت زمان و گردش ایام، از یاد نخواهد رفت. آری مادامی که سنتش پیروی می‌شود و پرچم‌های دین در اهتراز است و هنگامی که، کتاب خدا، متروک نیست و تلاوت می‌شود و در لسان ناطقش آیه، محکمی، در مودت عترت مصطفی و نزدیکان او است و تا زمانی که اجر رسالت، واجب و لازم است، این مراسم فراموش نخواهد گشت، مادام که دلها به محبت، حسین شهید، می‌تپد و سینه‌ها در دریای ولایتش غرق است،‌اندوه بر مصائبش نیز دائمی و سرمدی است.

درمان همه بیماریها با فاتحه قرآن، در دنیا و آخرت، درمان همگانی بدن و روح عامه مردم (و شفا) و رحمت مومنین است. به ویژه، آنها که از او بهره می‌برند. همچنین، جمیع درمان علل و امراض مختلف روحی و قلبی و بدنی را که در قرآن است، سوره فاتحه در بر دارد. اما، علل و امراضی که بر بدن رو می‌آورد. از پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله روایت است که فرمود: «فاتحه الکتاب، درمان هر دردی است به جز مرگ.» امام صادق علیه‌السلام فرمود: «خواندن سوره حمد، شفای هر دردی است، به جز مرگ.»

دکتر سید جعفر شهیدی که خود در نجف و تهران از یاران آن فرزانه بود، نقل می‌کند که روزی علامه امینی به من گفت: «برای تألیف «الغدیر» ده هزار جلد کتاب خوانده ام. او مردی گزافه گو نبود. وقتی می‌گفت کتابی را خوانده ام، بدرستی خوانده و در ذهن سپرده و از آن یادداشت برداشته بود.»