بریده‌هایی از کتاب جبران می کنم

در مورد اشتباه‌های گذشته کاری نمی‌شه کرد. آدم فقط می‌تونه به خودش بگه دیگه همچین اشتباهی نمی‌کنم و بعد، برگرده سر زندگی‌اش.

نکتهٔ مهم اینه که "ببخشید" گفتن به آدم انگیزه نمی‌ده. برعکس، آدم رو افسرده می‌کنه

در مورد اشتباه‌های گذشته کاری نمی‌شه کرد. آدم فقط می‌تونه به خودش بگه دیگه همچین اشتباهی نمی‌کنم و بعد، برگرده سر زندگی‌اش.

"شفقت یه چیز شخصیه. آدم باید بتونه راه خودش رو پیدا کنه و بفهمه چطوری می‌تونه نوری رو که در وجودش نهفته است به بیرون ساطع کنه."

نمی‌تونم بگم "این حرف مزخرفه"، چون دروغ گفتن به بهترین دوست آدم واقعاً بی‌فایده است.

"خانواده مهم‌ترین چیزه، فیکسی. تمام انگیزه‌مون خانواده‌اس. خانواده همه چیزه." وفاداری به خانواده، یه‌جورهایی، دین و ایمون ما محسوب می‌شه.

وقتی توی زندگی محدودیت داشته باشی و کار خاصی هم برای انجام دادن نداشته باشی، حتی انتخاب کردن یه ماگ هم می‌تونه برات یه کار بزرگ و مهم باشه.

"به این فکر کن که چی به "خودت" بدهکاری. و این دفعه، برای خودت جبران کن."

می‌گه: "من همیشه بدهی‌ام رو صاف می‌کنم." و می‌آد سمت من. "همیشه!" زیرلیوانی مقوایی رو می‌گیره سمت من و می‌بینم که روش نوشته: جبران می‌کنم. این کاغذ تا ابد معتبر است.

وقت‌هایی که اون رؤیاهایی که راجع به یه شرکت تهیهٔ غذا داشتم به یادم می‌آن، به خودم یادآوری می‌کنم که فرصتش رو داشتم، اما نشد. می‌گم: "کسی که خودش این حس رو تجربه نکرده باشه نمی‌تونه درک کنه. امکان نداره."

این‌جور مواقع، اکثر مردم خیلی راحت شونه بالا می‌اندازن و می‌گن جزئیات زیاد اهمیت ندارن، باید کل کار رو در نظر بگیریم. "کلی نگاه کردن" هیچ وقت برای من کار آسونی نبوده.

خانوادهٔ آدم فقط اون کسایی نیستن که باهاشون یه پیوند خونی داری؛ اون‌هایی که بهشون نزدیکی و یه رابطهٔ صمیمانه و پر از محبت و احترام باهاشون داری هم خانوادهٔ تو هستن. کسایی که واقعاً دوستشون داری خانوادهٔ تو هستن.

رایان روی پوست صورتش، هیچ اثری از جوش نداشت. بلد بود چطوری موهاش رو به بهترین حالت ممکن درست کنه و اون‌قدر خوش‌تیپ بود که حتی با یونیفرم مسخرهٔ مدرسه هم جذاب به نظر می‌اومد.