بریده‌هایی از کتاب عادت های یک مغز شاد

شروع کردن عادتی که قرار است در آینده احساس خوبی ایجاد کند سخت است.

اگر خشم سیاسی ابزار اولیهٔ شما برای حل این مسئله است ناامید خواهید شد. افرادی که می‌گویند قبل از اینکه بتوانند نیازهایشان را برطرف کنند جامعه باید تغییر کند مأیوس خواهند شد.

ممکن است مطمئن باشید که فقط روی واقعیت‌ها تمرکز می‌کنید و امکان ندارد نگاه متعصبانه‌ای داشته باشید. اما درواقع مغز نسبت به زمانی که قرار است مسائل را به‌صورت تصادفی در نظر بگیرد ده برابر بیشتر سلول عصبی دارد که به چشمان شما می‌گوید به چه چیزی نگاه کنند. این بدان معنا است که این سلول‌های عصبی ده برابر بیشتر اطلاعات را به‌جای اینکه از چشم به قشر مغز بفرستد از قشر مغز به چشم‌ها می‌فرستد.

یک مارمولک هیچ‌وقت فکر نمی‌کند که دنیا به‌خوبی پیش نمی‌رود حتی اگر ببیند که فرزندش را زنده‌زنده می‌خورند. او به خودش نمی‌گوید «دنیا مشکل دارد» زیرا آن‌قدر سلول عصبی ندارد که بتواند دنیای دیگری را تصور کند. او نمی‌تواند دنیایی را تصور کند که در آن هیچ شکارچی‌ای وجود ندارد بنابراین دنیا را به خاطر اینکه انتظاراتش را برآورده نمی‌کند محکوم نمی‌کند و برای اینکه نمی‌تواند فرزندانش را زنده نگه دارد خود را محکوم نمی‌کند. به همین دلیل است که ما به‌جای اینکه به موفقیت‌ها و دستاوردهای خود توجه کنیم روی ناامیدی‌های خود تمرکز می‌کنیم.

اگر در دنیا به دنبال چیزهای خوب نباشید به‌راحتی توجه‌تان معطوف چیزی غیر از چیزهای خوب می‌شود

برای اینکه مواد شیمیایی شادی‌بخش خود را تحریک کنید باید به‌سوی رفع نیازهای خود گام بردارید.

وقتی مواد شیمیایی شادی‌بخش خود را تحریک می‌کنید آن را از فرد دیگری محروم نمی‌کنید. هر انسان بالغی آزاد است تا در دنبال کردن خوشحالی خود کنترل را در دست داشته باشد.

سعی کنید روی مزایایی که هم اکنون در حالت لذت بردن از آنها هستید تمرکز کنید یعنی وقتی در گروه قرار دارید از بودن با آن لذت ببرید و وقتی هم تنها هستید از تنها بودن خود لذت ببرید.

اگر بارها در برابر چیزی قرار بگیرید ممکن است آن چیز «در شما رشد کند».

(جویدن خودش یک ورزش است!