بریده‌هایی از کتاب روان‌شناسی خودکشی: راهبردهای نوین در جهت کاهش و جلوگیری از خودکشی

بیش از ۹۰ درصد از افرادی که اقدام به خودکشی می‌کنند، از بیماری روانی رنج می‌برند.

نومیدی، اغلب وضعیتی گذراست

آگاه باشید که خطر خودکشی در واقع با بهتر شدن افسردگی، افزایش می‌یابد. دلیلش این است که فرد افسرده برای اقدام به خودکشی کمبود انرژی و انگیزه دارد؛ اما با تغییر خلق و خو و حالات، آن‌ها ممکن است وارد مرحله‌ای شوند که توان لازم را برای برنامه ریزی و در نتیجه انجام نیات خود مبنی بر خودکشی به دست آورند. با این که سطح افسردگی پایین‌تر است، سطح نومیدی ممکن است هنوز بالا باشد.

افسردگی، نوعی اختلال در خلق و خوست؛ به طرز عجیبی دردناک است و آن چنان زیرکانه عمل می‌کند که بیمار احساس می‌کند جزئی از وجود اوست. تأثیر و تسلط آن در وصف نمی‌گنجد. به همین دلیل برای کسانی که آن را در حد مفرط تجربه نکرده‌اند، فهم ناپذیر است

همیشه تئوری و عمل -بویژه هنگامی که شخصی افسرده است- با هم هماهنگ نیستند.

اگر بگویم که به افسردگی خود نیز عشق می‌ورزیدم، متعجب نمی‌شوید؟ او در تمام زندگی همراهمی‌ام کرده است. من در دامان او رشد کردم و آموختم که احمقانه رفتار کنم تا برای لحظه‌ای لبخند را روی لبان مادر غمگینم بنشانم.

آن‌ها فراموش کرده‌اند که زنده ماندن چیست. باید به آن‌ها یادآوری شود- باید به آن‌ها یاد آوری کرد که چه چیزهایی دارند و چه چیزهایی را می‌توانند از دست بدهند

ک هفت نوع افکار پریشان دیگر (علاوه بر چهار مورد الیس) را فهرست می‌کند که در احساسات منفی نقش دارند: تفکر دو قطبی (همه چیز یا هیچ چیز): باید این کار را کاملاً درست انجام دهم؛ در غیر این صورت ارزش انجام دادن ندارد. فیلتر کردن ذهنی: "نمی‌توانم چیز مثبتی در زندگیم پیدا کنم." تعمیم دهی افراطی: "همه چیز زندگی من اشتباه از آب در می‌آید." ذهن خوانی: "آن‌ها فکر می‌کنند که من بی ارزش هستم." استدلال احساسی: "می‌دانم که من به درد نخور هستم- اگر این طور نبود چنین احساسی نداشتم." شخصی کردن: "تقصیر من بود که او این احساس بد را پیدا کرد."

از بیمار بخواهید که ابعاد متعددی در مورد خود را فهرست کند و با جنبه‌های مثبت شروع کند: "اگر از خانواده یا دوستان تو بپرسم که نقاط مثبت تو کدامند، فکر می‌کنی آن‌ها چه بگویند؟" برای هر موردی که بیمار فهرست می‌کند، یک i کوچک درون یک I بزرگ بگذارید. اشاره کنید که این i‌های کوچک نشان دهنده‌ی نقاط مثبتی است که او بیان کرده است. اکنون از بیمار بخواهید که جنبه‌های منفی خود را از نظر خانواده یا دوستانش فهرست کند. مجدداً، برای هر یک از آن‌ها یک i کوچک بگذارید. سپس همین کار را برای موارد "خنثی" انجام دهید.

در مورد بیماران مستعد خودکشی، پرسش و پاسخ سقراطی معمولاً مناسب‌تر از گوش دادن بازتابی است.