بریده‌هایی از کتاب یکدیگر را همان طور که هستیم بپذیریم و دوست داشته باشیم

اگر تفکر ما این باشد که خوشحال کردن دیگری نشان‌دهندهٔ دوست داشتن است، دیگر نمی‌توانیم پذیرای انتقاد باشیم. تا زمانی که یکی از شما به دیگری می‌گوید که شیوهٔ رفتار کردن، فکر کردن، حرف زدن، یا لباس پوشیدن طرف مقابل را دوست ندارد، به این معنی نیست که خودِ او را دوست ندارد، بلکه به‌سادگی می‌خواهد بگوید که از دیگری در این لحظهٔ خاص خوشش نمی‌آید. آیا می‌دانید تا چه حد مهم است که این تفکر را بپذیریم: اینکه هرگز نمی‌توانیم بی‌وقفه مطابق میل اطرافیانمان رفتار کنیم! در غیر این صورت، کسی که بی‌وقفه این‌گونه تلاش می‌کند احتمالاً احساس کمبود عشق از سوی اطرافیان خود دارد. درواقع، او شک دارد که آیا امکان دارد که دیگران واقعاً او را دوست داشته باشند، بدون اینکه لازم باشد برای آن‌ها کاری انجام دهد.

باید بپذیریم که انسان بودن با زخم‌هایی همراه است که هنوز درمان نشده‌اند.

* اگر نتوانستیم موقعیت ناخوشایندی را تغییر دهیم، بهتر است روش رویارویی با آن را تغییر دهیم.

* هیچ‌کس مقصر نیست: افرادی که مشکلی دارند، فقط نمی‌دانند که چگونه باید وضعیت را مدیریت کنند.

* اگر بخواهیم که اوضاع مطابق خواستهٔ ما پیش برود، نشان‌دهندهٔ میل ما به کنترل است و تا زمانی که آن را رها نکنیم، چیزی تغییر نمی‌کند.