بریده‌هایی از کتاب آگاهی به زبان ساده

مطلوبیتِ نهایی مطلوبیت نهایی وضعیتی در اعمال است که در این وضعیت، عملی عادتگونه آنقدر تکرار شود که در شخص نوعی کلافگی و حسِ فرار از آن عمل اتفاق بیفتد. بعضی از عادات که با هیچ نوع ترفندی ترک نمی‌شوند، در دراز مدت شخص را به مطلوبیتِ نهایی رسانده و با رسیدن به بیزاری از آن عمل، شخص یا با پردازش و تحلیلی آگاهانه و یا فقط به دلیلِ بیزاری از آن، قادر به ترکِ آن عمل خواهد شد.

در دنیا، هیچ جای خالی و خلاءی وجود ندارد. اگر جایی از زندگی ات را خودت پُر نکنی، آن را برایت پُر خواهند کرد و این اتفاق قطعاً خیری برای تو نخواهد داشت.

مطلوبیتِ نهایی مطلوبیت نهایی وضعیتی در اعمال است که در این وضعیت، عملی عادتگونه آنقدر تکرار شود که در شخص نوعی کلافگی و حسِ فرار از آن عمل اتفاق بیفتد. بعضی از عادات که با هیچ نوع ترفندی ترک نمی‌شوند، در دراز مدت شخص را به مطلوبیتِ نهایی رسانده و با رسیدن به بیزاری از آن عمل، شخص یا با پردازش و تحلیلی آگاهانه و یا فقط به دلیلِ بیزاری از آن، قادر به ترکِ آن عمل خواهد شد.

ساختارِ هستی اولین جوهره و ساختارِ اصلیِ هستی، صوت است. اولین مخلوقِ صوت، نور است و هیچ چیز در دنیا نیست که در آن نور نباشد (دلِ هر ذره را که بشکافی؛ آفتابیش در میان بینی). سیاهچاله از تراکم نورِ ستارگانی که می‌بلعد درست شده است. از خواصِ صوت این است که با ذکر یا مانترا در گوینده (و حتی در شنونده) جابجایی رخ می‌دهد، چرا که عالم، (کلمه الله) است.

نیایش اعظمِ مولا، حضرت علی (ع): پروردگارا به من از روی لطفت بنگر نه از روی عدل ات! (در عدالت الهی، اعمالِ انسان‌ها با میزانِ آگاهی شان سنجیده می‌شود).

بارالهی! ایمانم را به من بفهمان و در آن استوارم دار!

حکما قائل به این امر هستند که هر فعلی که از انسان سر می‌زند، سرنوشتِ کل بشر را به شکلی (محسوس یا نامحسوس) دستخوش تغییراتی می‌کند و همین امر ما را مسئولِ تمام وقایع عالم می‌نماید

بزرگترین فریبِ شیطان، ناامید کردن از رحمتِ خداست.

جهان ما، جهانِ تضادهاست. در اینجا هر چیز نقطهٔ مقابلی دارد و این امکان برای ما گذاشته شده که برای فهمِ هر چیزی، از طریقِ متضادِ آن چیز، پی به چون و چرایی‌اش ببریم. روز در مقابل شب ـ تاریک در مقابل روشن ـ زن در مقابل مرد ـ سرد در مقابل گرم ـ نرم در مقابل سخت و به شکل مفهومی: شادی در مقابل غم ـ محبت در مقابل خشم. چطور می‌توانستیم معنای تاریکی را بفهمیم اگر روشنایی در مقابل آن نبود؟ در این تضادهاست که به معنا و مفهومِ واژگان دست پیدا می‌کنیم

تفاوت خلق کردن در جایگاه الهی و جایگاه انسانی این است که او از هیچ خلق می‌کند (کن فیکون) اما ما برای خلق کردن احتیاج به مواد اولیه‌ای در هستی داریم که او در اختیارمان قرار داده است. به شکلِ خلقتیِ ما خلقِ شکلِ فکری گفته می‌شود.