بریده‌هایی از کتاب همه چیز را می دانم

«متوجه شدم. زندگیِ واقعی شبیه فیلم نیست.» «می‌بینی؟ همین الآن درس شمارهٔ یک رو یاد گرفتی. داری خوب از پس کارها برمی‌آی.»

پول و قتل همیشه باهم در ارتباطن.

همهٔ ما نقاب زدیم. بعضی‌ها بهتر از بقیه، اما همهٔ ما خودمون رو با نقاب پوشوندیم. زندگی چیزی جز حیله و نیرنگ نیست. تو هرگز نمی‌تونی کسی رو کاملاً بشناسی. به‌معنای واقعی بشناسی

یه‌جور تاریکی که سایه‌ها رو حجیم‌تر و پررنگ‌تر نشون می‌ده، می‌دونی چی می‌گم؟ و این باعث می‌شه جایی که یه‌کم روشنه امن به‌نظر برسه. اما امنیت داشتن توی تاریکی انگار تقلّبیه، و به هیچ‌چیز تقلبی‌ای نمی‌شه اعتماد کرد. وقتی همه‌جا این‌جوری تاریکه، روشنایی فقط می‌تونه یه تله باشه.

یک‌لحظه به عقب برگشت، همه‌چیز را دوباره احساس کرد، متوجه شد اهمیتی ندارد که چقدر تلاش کرده تا خودش را از ماجرا دور نگه دارد و چقدر زحمت کشیده که رازش را در سینه‌اش دفن کند؛ اسرار او راهی برای برملا شدن پیدا می‌کردند. هرگز نمی‌شد مجازات را به تعویق انداخت. هیچ راه فراری نبود.

امنیت داشتن توی تاریکی تقلّبیه، و به هیچ‌چیز تقلبی‌ای نمی‌شه اعتماد کرد. وقتی همه‌جا این‌جوری تاریکه، روشنایی فقط می‌تونه یه تله باشه و آدم‌ها همیشه همین‌جوری به دام می‌افتن. اون‌ها به‌سمت روشنایی می‌دوَن. هر کاری می‌کنن تا از تاریکی نجات پیدا کنن. این همون چیزیه که کار رو آسون می‌کنه. تنها کاری که انجام می‌دی اینه که توی روشنایی با یه پوزخند احمقانه روی صورتت که نوید امنیت می‌ده منتظر بمونی و اون‌ها به‌سمتت بیان. همون موقع اون‌ها داخل می‌شن.»

اخیراً یاد گرفته بود خودش را در شرایط سخت قرار ندهد، انرژی‌اش را برای چیزهای مهم‌تری نگه دارد و جدیداً تصمیم گرفه بود در زندگی‌اش اولویت‌بندی داشته باشد.

فکر می‌کرد می‌داند که خوشبختی چیست، اما این حالی که داشت جنس دیگری از لذت بود. لذت رها شدن از قیدوبندِ ترس و تردید. این یک هُشیاری بود، یک پذیرشِ واقعی.

حقایقِ تو متعلق به خودته. ازشون محافظت کن.

زندگیِ آدم‌ها به‌طرق مختلف تمام می‌شود.