بریده‌هایی از کتاب آپارتمان خیابان املی

شاید وقتی عمیقاً عاشق کسی باشی، چنین به‌نظر برسد: احساس می‌کنی هر چقدر زمان در اختیارت گذاشته شود فایده‌ای ندارد؛ هیچ‌وقت زمان کافی نیست.

«راستش رو بخوای، من فکر می‌کنم تنها بودن بهتر از اینه که با کسی باشم که به‌نظر می‌رسه بهم اعتماد نداره.»

گاهی‌اوقات دو نفر فقط برای هم ساخته شده‌اند. به همین سادگی.

تو می‌تونی ناراحت باشی، اما حق نداری احساس عذاب وجدان کنی. این حس بدون هیچ دلیلی تو رو زنده‌زنده می‌خوره. به من ربطی نداره روبی، اما اگه بخوام یه آرزو برات بکنم، اون اینه که سعی کنی احساس شکست رو از خودت دور کنی، چون تو نباختی. من برات بهترین‌ها رو می‌خوام. دوست دارم شاد باشی و اصلاً فکر نمی‌کنم تا وقتی که بارِ این غصه رو به دوش می‌کشی، این اتفاق بیفته.»

بعضی از افرادی که در زندگی‌ات ملاقات می‌کنی، تا ابد بخشی از دنیایت می‌شوند، اما برخی فقط می‌آیند تا گوشه‌ای از زندگی‌ات را تغییر دهند و بروند.

خوب می‌دونی که مهم درون آدم‌هاست. گاهی‌وقت‌ها باید از سختی‌ها درس بگیری تا خودِ واقعی‌ت رو پیدا کنی. نباید امیدت رو از دست بدی.

گاهی‌وقت‌ها منظور آدم اون چیزی نیست که به زبون می‌آره.

مادام داکر به‌آرامی بچه را از آغوش روبی بیرون کشید. «عزیزم، تقصیر تو نیست. بعضی‌وقت‌ها حتی اگه همهٔ عشق‌های دنیا هم جمع بشن، نمی‌تونن از آدم در برابر تقدیر و سرنوشتش محافظت کنن.»

«تو باید دوام بیاری. چون اگه بلایی سرت بیاد، من هم زنده نمی‌مونم.»

بعضی‌وقت‌ها توی زندگی، ما فقط موقعی ندای درونمون رو کشف می‌کنیم که همه‌چی در بدترین حالته.

یه روز این جنگ تموم می‌شه و ما زندگی خوبی خواهیم داشت، من و تو.

«آدم‌های خوبِ زیادی هستن که توی دنیا کسی رو ندارن.»

تصور نمی‌کنم کسی بیشتر از آنچه ما عاشق نادیا هستیم، عاشق فرزندش باشد. همان‌طور که روبی و شارلوت مدت‌ها پیش به این حقیقت پی بردند که خانواده چیزی فراتر از نسبتِ خونی است.

آدم نمی‌تونه عاشق چیزی بشه که بدون هیچ زحمتی به دست می‌آد، مگه نه؟ در اون صورت دیگه عشق واقعی نیست.

«راستش رو بخوای، من فکر می‌کنم تنها بودن بهتر از اینه که با کسی باشم که به‌نظر می‌رسه بهم اعتماد نداره.»

«من از هیچ‌چی مطمئن نیستم، ولی اگه امید نداشته باشیم هیچ‌چی نداریم.»

من باور دارم که همه‌چی عوض می‌شه، ولی فقط به‌شرطی که ما اون‌قدر شجاع باشیم تا در برابرشون بایستیم.

از نجات دادنِ کسی عاجز بود که بیش از هر چیز در دنیا برایش ارزش داشت

هروقت احساس تنهایی کردی بدون که من مثل یه دوست کنارتم.

شارلوت به آن فکر کرد. «شما هیچ‌وقت نمی‌تونید طرزِ فکر دیگران رو عوض کنید. اما می‌تونید انتخاب کنید که بهشون گوش بدید یا ندید، این‌طور نیست؟»