بریده‌هایی از کتاب رئالیسم کاپیتالیستی

رابطهٔ بین سرمایه‌داری و فاجعهٔ زیست‌محیطی نه اتفاقی است نه تصادفی: "نیاز وجودِ بازاری که مدام توسعه پیدا می‌کند" برای سرمایه، همان "بت‌وارگی رشد یافته‌اش است" و این یعنی سرمایه‌داری از بیخ مخالف هر شکل از پایداری‌ای است.

موجودی با کالبدِ پلاستیکی بزرگ و غول‌پیکر که توانایی سوخت‌وساز دارد و می‌تواند هر چیزی را که در مسیرش قرار می‌گیرد، به طرف خود بکشد.

بیماری روانی یک فرد به‌عنوان معضلی شیمی‌زیستی مزایای فراونی برای سرمایه‌داری دارد. اول از همه اینکه نیروی دوباره‌ای به سرمایه جهت اتمیزه کردن فردگرایی می‌دهد (شما بیمار هستید چون شیمی مغزتان دچار مشکل است). دوم اینکه بازار پرسود و بزرگی برای کمپانی‌هایی دارویی چندملیتی ایجاد می‌کنند که بتوانند مواد دارویی خود را بفروشند (ما با داروهای ضدافسردگی‌مان شما را خوب می‌کنیم).

از این منظر، اعتراضات خیابانی همیشه نوعی از سروصدای کارناوالی هستند

بذر ضدسرمایه‌داری در خودِ سرمایه‌داری به طور وسیع پخش شده و شخصیت‌های شرور در فیلم‌های هالیوودی در نهایت همان "شرکت‌های شرور" هستند. این اشارات ضدسرمایه‌داری عملاً کارش تقویت سرمایه‌داری است.

"طاعون سلامت روان" در جوامع سرمایه‌داری نشان می‌دهد عوض اینکه آن را تنها نظام اجتماعی کارا ببینیم، باید سرمایه‌داری را وارث ناکاریی بدانیم و بهای ادامه به کارش را بسیار پر هزینه.

از موقعیتی که هیچ‌چیزی در آن ممکن نیست به ناگهان هر چیزی می‌تواند ممکن شود.

پس تا وقتی در وجود خودمان به این باور داریم که سرمایه‌داری بَد است، آزادیم تا بتوانیم شریک مبادلات سرمایه‌دار باشیم. بنا به گفتهٔ ژیژک سرمایه‌داری به طور کل وابسته به این ساختار انکار است. ما باور داریم که پول نشانی بی‌معنی است که هیچ ارزش ذاتی‌ای ندارد ولی رفتارمان این گونه است که نشان دهیم ارزشی مقدس دارد. ما از این هم فراتر می‌رویم چون حتی این رفتار هم بسیار بسته به همان نفی اولیه است

کوبین می‌دانست این هم فقط قطعه‌ای دیگر از نمایشی عمومی است، اینکه هیچ‌چیزی در شبکهٔ پخش موسیقیِ اِم‌تی‌وی بهتر از اعتراض نسبت به همین شبکهٔ پرطرفدار نیست؛ می‌دانست هر حرکتش کلیشه‌ای از پیش نوشته شده است. حتی می‌دانست که دانستن این هم خود یک کلیشه است.

ما اجازه می‌دهیم میلیون‌ها آفریقایی از بیماری ایدز بمیرند ولی همچون میلوشویچ ادعای حکومت ملی‌گرای نژادپرستانه نمی‌کنیم. ما عراقی‌ها را با هواپیماهایمان می‌کشیم ولی عین رواندایی‌ها گلویشان را با قمه‌هایمان نمی‌بُریم و الخ."