بریده‌هایی از کتاب فصل کاشتن کلمات

فصل‌ها را از شاخه‌هایم دور کردند دور شدم از خودم از هر چه بود هر چه نبود

ترانه‌ای دورافتاده‌ام نت‌هایم در کف کافه‌های‌تان خاک می‌خورد

گوزن‌های جوان در جانم ایستادند ایستادند نفس‌های بسیاری کلمات بسیاری ترس‌های بسیاری در من بسیار شدم

به: آگاهی که ایستاده در برابر بی‌داد

می‌ترسم از سر خم‌کردگانِ این درخت، در باد از تاریخ رفته‌ازیاد این خانه از روزهای ایستاده پشت در می‌ترسم دیشب پنجره‌ها را برده‌اند!

پدربزرگم از شاه اول ترسید پدرم از آخر ماه من از تولد پسرم می‌ترسم آقای دادستان!

رویای سرزمین سرم را سنگین می‌کند

رویای سرزمین سرم را سنگین می‌کند

مثل باد برای بودن باید بدوم!

کوچ مفهوم سختی است در انتهای فصل وقتی دسته‌های قره‌غاز هوا را می‌آشوبد! و دریا مرد مرددی است در انتهای ساحل می‌آید برمی‌گردد می‌آید برمی‌گردد.

کتاب خوانده‌ام فکر کرده‌ام حرف زده‌ام و کسی را یافته‌ام که بی‌انتها می‌کند مرا در انتهای سرزمین

در آوندهایم نطفه‌های برگ بستم برگ بستم برگ برای گوزن‌های جوان خوب است!

در دور باران دررفته از دست آسمان شد باران در آوندهایم پناه گرفت