بریده‌هایی از کتاب مسئله مرگ و زندگی

نیچه، استاد همهٔ سرایندگان جملات قصار می‌گوید: «بی‌خطر زیستن خطرناک است.»

«صخره‌های بالای دره و عقل سلیم هر دو به من می‌گویند که وجود ما چیزی جز شکاف باریکی از نور در میان ابدیتی از تاریکی نیست.»

«صخره‌های بالای دره و عقل سلیم هر دو به من می‌گویند که وجود ما چیزی جز شکاف باریکی از نور در میان ابدیتی از تاریکی نیست.»

انسان زمانی واقعاً می‌میرد که هیچ آدم زنده‌ای چهره‌اش را به‌یاد نیاورد.

سوگواری بهایی است که برای جسارت عاشق شدن می‌پردازیم.

«اضطراب از نیستی سعی می‌کند تا به اضطراب از چیزی بدل شود»

در واقع عمل فراموشی شکلی از مرگ است که همیشه در زندگی حاضر است.

«نگذار برای مرگ جز دژی سوخته چیزی باقی بماند.»