بریده‌هایی از کتاب اصل گرایی

حکمت زندگی در حذف چیزهای غیرضروری است.

فقط زمانی که به خودتان اجازه می‌دهید از تلاش برای انجام همهٔ کارها و بله‌گفتن به همه دست بردارید، آن موقع است که می‌توانید در انجام کارهایی که حقیقتاً مهم‌اند بیشترین توان‌تان را به کار بگیرید.

حکمت زندگی در حذف چیزهای غیرضروری است.

خریدن لوازمی که نیاز نداریم با پولی که نداریم و برای تحت تأثیر قراردادن کسانی که از آن‌ها خوش‌مان نمی‌آید.

پرسش‌هایی اساسی‌تر طرح کنید که تک‌تک تصمیم‌های آینده‌تان را روشن کند: «اگر فقط بتوانیم در یک چیز واقعاً عالی باشیم، آن چیز چه می‌تواند باشد؟»

روش بایسته‌گرا به معنای زندگی آگاهانه است نه بر پایهٔ آنچه پیش‌فرض ماست. فرد بایسته‌گرا، به جای تصمیم‌گیری‌های احساسی و از سرِ واکنش، آگاهانه موارد اندک‌شمار حیاتی را از موارد پرشمار کم‌اهمیت متمایز می‌کند، آنچه غیرضروری است را حذف می‌کند و سپس موانع را از میان برمی‌دارد تا چیزهای اساسی و ضروری مسیری هموار داشته باشند. به عبارت دیگر، بایسته‌گرایی رویکردی منضبط و سامانمند برای تعیین بیشینهٔ خدمت و تلاش‌مان و سپس اجرای تقریباً بی‌زحمت آن‌هاست.

پیوسته درنگ‌کردن برای پرسیدن از خود که «آیا در فعالیت‌های درستی سرمایه‌گذاری می‌کنم و به آن‌ها مشغولم یا نه؟» در جهان، کارها و فرصت‌هایی بسیار بیشتر از آنچه ما زمان و منابع برای انجام همه‌شان داشته باشیم وجود دارد. گرچه بسیاری از آن‌ها ممکن است خوب یا حتی خیلی خوب باشند، واقعیت این است که بیشترشان کم‌اهمیت‌اند و اندک‌شماری حیاتی‌اند.

به یاد داشته باشید «نه» ای واضح می‌تواند بامتانت‌تر از «بله» ای مبهم و نامتعهد باشد

مثلاً مسئلهٔ اصلی این است که مسئلهٔ اصلی را مسئلهٔ اصلی نگه داریم

اینکه امروز ما چقدر در شبکه‌های‌مان اَبَرپیوسته هستیم و این اضافه‌بار اطلاعات چقدر می‌تواند اخلالگر حواس‌مان باشد فراوان گفته و نوشته شده است؛ اما مسئلهٔ بزرگ‌تر این است که پیوستگی‌مان چقدر به تشدید فشار اجتماعی منجر شده است. امروزه، فناوری دیوار میان ما و دیگران را کوتاه‌تر کرده است و آن‌ها می‌توانند دیدگاه‌های‌شان را دربارهٔ این‌که باید روی چه چیزهایی تمرکز کنیم با ما در میان بگذارند. پس مسئله فقط اضافه‌بار اطلاعات نیست، بلکه اضافه‌بار نظرها و دیدگاه‌هاست.