بریده‌هایی از کتاب دیالمه

یارحمیدی می‌گفت پیرزن بی‌سوادی آمده بود رأی بدهد. لیست علما در دستش بود. آن را به یک نفر نشان داد. دست گذاشت روی اسم وحید و گفت فقط این را بنویس، بعد برگه را گرفت، صلواتی فرستاد و به برگه رأی فوت کرد و انداخت توی صندوق.

اولین تظاهراتی بود که در مشهد برگزار می‌شد. خیلی‌ها هنوز اسم امام را نشنیده بودند. برخی از مردم به جای خمینی، خمینی می‌گفتند: امینی، امینی!

وحید اعتقادی به مبارزه مسلحانه نداشت. این اصل را به پیروی از امام خمینی رعایت می‌کرد.

بعد از انقلاب وقتی آیت‌الله خامنه‌ای را ترور کردند حوصله هیچ کاری را نداشت. وقتی علتش را پرسیدند جواب داد: اصلاً حوصله حرف زدن ندارم. دیروز آقا را ترور کردند، در مسجد ابوذر. تا صبح پشت در اتاق‌شان در بیمارستان بودم.

وحید به لو رفتن خانه مشکوک شده بود، کلید را به کاظمی داد. کاظمی با عجله کتاب‌ها و نوارها و دستگاه تکثیر را برد خانه خودشان. عصر ریخته بودند توی خانه ولی چیزی گیرشان نیامده بود.

اکثر رؤسای دانشکده‌ها وابسته به رژیم بودند، اما به خاطر ادبش به او احترام می‌گذاشتند.

رئیس دانشگاه به وحید گفته بود که ساواک گفته گزارش کار شما را بدهم. جوری فعالیت کنید که من نفهمم تا نتوانم گزارشی بدهم!

در یک مهمانی خانوادگی وقتی یکی از خانم‌ها دستش را به سمت وحید دراز کرد تا با او احوال‌پرسی کند؛ وحید همین طور ایستاد و دستش را دراز نکرد. خانم با تعجب پرسید: پسرم سرما خوردی؟ وحید با هیبت یک مرد جواب داد: نه! با نامحرم دست نمی‌دهم.