بریده‌هایی از کتاب شب نشینی با شیطان

کسانی که با بدبختی آشنایی دیرینه دارند، راه خوار شمردن آن را بهتر از فلسفه‌بافی به ما آموزش می‌دهند.

همان‌طور که پیچک شاخ‌وبرگ زیبایش را به تن بلوط می‌پیچد و از این طریق خودش را به نور خورشید نزدیک می‌کند و وقتی رعد و برق درخت پرطاقت را می‌شکافد، با اندام‌های پیچندهٔ نوازشگرش آن را محکم می‌چسبد و شاخه‌های خردشده‌اش را می‌بندد، خداوند هم به زیبایی مقرر کرده تا زنی که در لحظه‌های خوشی کاملاً وابسته و نیازمند به مرد است، زمان غم و اندوه و سختی‌های ناگهانی هم تسکین و آرامش او باشد و خودش را به او نزدیک‌تر کند و دلسوزانه سرش را بالا بگیرد و قلب شکسته‌اش را پیوند بزند.

در این زندگی زمینی هیچ شادی مطلقی وجود ندارد. شادی همواره با خود اندوهی به دنبال می‌آورد یا از دنیای بیرون بر آن اندوهی وارد می‌شود.

بهترین چیزی که در تمام این دنیا می‌تواند برای یک نفر اتفاق بیفتد، این است که خوش‌شانس متولد شود.

یک بار به یکی از دوستانم که خانواده‌ای شاد و بسیار پرمهرومحبت داشت، تبریک گفتم و او هم با اشتیاق جواب داد: «بهترین چیزی که می‌توانم برایت آرزو کنم همین است که همسری خوب و فرزندانی مهربان داشته باشی. اگر خوشبخت باشی، خوشبختی‌ات را با آن‌ها قسمت می‌کنی و اگر اوضاع طور دیگری باشد، آن‌ها تسکین‌دهنده و موجب آرامشت خواهند بود.» به‌واقع به این نتیجه رسیده‌ام مردی که همسر دارد، برای بهبود وضعیت نابسامان خود توانایی بیشتری نسبت به یک مرد مجرد دارد؛ دلیلش هم تا اندازه‌ای این است که با دیدن موجودات دوست‌داشتنی و درمانده‌ای که برای معاش خود چشم به او دوخته‌اند، انگیزهٔ بیشتری پیدا می‌کند،