بریده‌هایی از کتاب یاری زینب (س) (کلمه نهم)

اگر کسی غیبت می‌کند و برای تکریم حسین (ع) این کار را ترک کند، حسین (ع) او را در شمار یاران و سپاهش می‌گذارد. اگر کسی وجدان مریضی دارد و آن را پاک می‌گرداند، اگر کسی با بستگانش اختلافی دارد و آن را رفع می‌کند، اگر کسی به همسایه‌اش کمکی کند، اگر کسی مشکلی دارد و آن را حل کند، اگر کسی فرزندش را نیکو تربیت کند، اگر کسی در لباس و زندگی و زبان و نماز و خانه‌اش نقصی دارد و آن را برطرف کند، این شخص از جملهٔ یاران حسین (ع) و یاران زینب است.

آیا اندیشده‌اید که چگونه به حسین (ع) یاری برسانید؟ غیر از گریه چه کرده‌اید؟ بسیاری بر حسین (ع) گریه می‌کنند اما او را یاری نمی‌رسانند. ابن سعد اول کسی بود که بر حسین (ع) گریه کرد و حسین (ع) را یاری نکرد. زنهار که گریه کافی نیست، باید حسین (ع) را یاری کنید.

شما زنان باید دائماً زینب را در پیش چشم داشته باشید. او سرور و رهبر و اسوهٔ زندگی شماست و اوست که حق را به شما می‌آموزد. آن که به شما می‌گوید اسلام گوشه‌گیری و فرار است، حرف نادرست می‌زند. اسلام راستین در زینب مجسم می‌شود: زینب را در دارالاماره ببینید، در برابر یزید ببینید، در جنگ ببینید. این است زن مؤمن، این است زن مسلمان

ای بانوان، بدانید که وظیفهٔ ما در حال و آینده فقط بر عهدهٔ مردان نیست. زینب در گرفتاری‌ها و دشواری‌ها با حسین (ع) بود. شما نیز باید در گرفتاری‌ها و دشواری‌ها کنار مردان باشید. ببینید در برابر جراحت‌ها و خطرها و مشکلات چگونه‌اید؟ ببنید در برابر هجوم دشمن و ویرانی چه حالی دارید؟

حسین (ع) برای چه چیزی کشته شد؟ برای دین کشته شد، برای حق، و برای اهداف حق. بنابراین، اهداف حسین (ع) پابرجاست. حسین (ع) ابداً به‌طور عموم از این موضع ما در منطقه و کشور راضی نیست. آیا حسین (ع) می‌پذیرد که موضع ما در برابر یهود خواری و سستی باشد؟ آیا حسین (ع) می‌پذیرد که سرزمین فلسطین و قدس جولانگاه توطئه و فساد یهود باشد؟

باید به این نکته التفات داشته باشیم که خداوند الزاماً انسانی را که در راه خیر قدم برمی‌دارد، بلافاصله پیروز نمی‌کند. خواهرم، گمان مبر که به مجرد اینکه نمازت را خواندی، مشکلاتت حل می‌شود؛ یا به محض اینکه انسان خوبی بودی و روزه‌ات را گرفتی، فوراً خداوند کمکت می‌کند و مشکلاتت حل می‌شود؛ یا اینکه اگر مقداری به دین توجه کردی، بدهی‌هایت پرداخت می‌شود و مالی به دست می‌آوری. نه، این مسائل مردود است.

خودرویی که به حرکت درمی‌آید، هرچه پیش‌تر می‌رود، متوقف کردن آن دشوارتر می‌شود. اگر امروز از گناه دست شستیم و متوجه خدا شدیم، آسان‌تر از فرداست. اگر جوانی بازگشت آسان‌تر از پیری است. بازگشت، به خدا در جوانی سهل‌تر است.

خواهران، فساد و انحراف مرزی ندارد. گمان مبرید که آدمی امروز اندکی منحرف می‌شود و فردا برمی‌گردد. هر اندازه که انسان راه انحراف را ادامه می‌دهد، اهمیت مسئله فزونی می‌یابد و توقف دشوارتر می‌شود. انسان در مسیر معصیت به تمامی مانند خودرویی است که در سرازیری است.

امروز، متأسفانه، این منطق در میان ما رایج است. می‌گویند که ایمان قلبی کافی است و انسان در اعمالش آزاد است؛ هرگونه بخواهد سخن می‌گوید، عمل می‌کند، لباس می‌پوشد. آدمی در اعمالش آزاد است و ایمان در قلبش است. این منطق نادرست است، زیرا قرآن تأکید می‌کند که ارتکاب معاصی به انکار خدا و کفر خدا و استهزای خدا می‌انجامد: