بریده‌هایی از کتاب ارتباط بدون خشونت، زبان زندگی

خیلی وقت‌ها فکر می‌کنم اگر روزی قدرت رو به افزایش تکنیک‌های مخرب سبب نابودی نوع انسان شود دلیل و علت آن نه شقاوت و بیرحمی است، نه خشم و تنفر و نه حتی انتقام و تلافی‌ای که نتیجهٔ چنین احساس‌هایی است. .... بلکه حرف‌شنوی، مسئولیت‌گریزی انسان‌های مدرن، و اطاعت چاپلوسانهٔ ما از هر فرمان، دلیل این نابودی است.

اصطلاح «این احساس را در من ایجاد کردی» در جملهٔ «کاری می‌کنی که احساس گناه کنم» مثال واضح‌تری است از چگونگی کاربرد زبان در انکار مسئولیت فردی گوینده در قبال احساس و تفکری، که دارد.

ریشهٔ بسیاری از خشونت‌ها چه کلامی، روانی یا جسمانی؛ چه در میان اعضای خانواده، یا قبایل و ملل در این تفکر است که علت اختلاف را یا اشتباه طرف مقابل می‌دانند و یا دو طرف نمی‌توانند به خود و دیگران به عنوان موجودی آسیب‌پذیر بیندیشند؛ چیزی که فرد ممکن است احساس کند، از آن بترسد، در حسرت آن باشد، از دست داده باشد و غیره.

اصولاً در فرهنگ‌هایی که بر اساس نیاز انسان فکر می‌کنند در مقایسه با فرهنگ‌هایی که به افراد برچسب «خوب» و «بد» می‌زنند و بر این باورند که بد مستحق تنبیه است، خشونت کمتر است.

قضاوت ارزشی منعکس کنندهٔ اعتقادات ما نسبت به زندگی است در حالی‌که قضاوت اخلاقی وقتی است که دیگران با اعمال و رفتارهای خود قضاوت‌های ارزشی ما را تأیید نمی‌کنند.

شاعر و عارف مشهور، مولوی، نوشته است «آنجا فراتر از داوری‌ها، در ورای اعمال نیک و بد گستره‌ای است. آنجا من به تو خواهم پیوست.»

من به احساس و نیاز پشت هر جمله‌اش گوش کردم. بدون اینکه موافق یا مخالف باشم. من کلمات او را نه به عنوان حمله بلکه به عنوان هدیهٔ کسی که می‌خواست در مصایبش سهیم شوم، پذیرفتم.

من یادگرفتم برای درک بهتر احساس‌ها خوب گوش کنم، نیازهایم را بیان کنم، و جواب‌هایی را که هرگز نمی‌خواستم حتی بشنوم، بپذیرم. فهمیدم که قرار نیست همیشه همدیگر را خوشحال کنیم.

طرفداران نظریهٔ یونگ به ما می‌گویند که کهن الگوی مارس ایزد دمدمی‌مزاج جنگ، که تعارض و خشونت را ناگزیر می‌کند، در ناخودآگاه هر کسی جای دارد؛ نوعی شرارت ذاتی.

این دنیا چیزی است که ما ساخته‌ایم. اگر امروز بی‌رحم است به این دلیل است که ما با نگرش‌مان آن را بی‌رحم ساخته‌ایم.

«مردم نه بر اثر وقایعی که برایشان اتفاق می‌افتد بلکه با نوع نگاه‌شان به آن وقایع مضطرب می‌شوند.» اپیکتتوس

مشاهدهٔ بدون ارزیابی بالاترین تجلی هوش انسانی است

«خدا را در وجودت می‌بوسم که به تو اجازه داد به ما بدهی آنچه را که دادی.»

، ما داستان‌هایمان نیستیم. این داستان‌ها، افسانه‌های خودساخته‌ای هستند که از خلال عادت‌ها، اجبار گروهی، شرطی‌سازی‌های قدیمی، و فقدان خودآگاهی بدون تغییر باقی مانده‌اند.

، ما داستان‌هایمان نیستیم. این داستان‌ها، افسانه‌های خودساخته‌ای هستند که از خلال عادت‌ها، اجبار گروهی، شرطی‌سازی‌های قدیمی، و فقدان خودآگاهی بدون تغییر باقی مانده‌اند.

صلح بر پایهٔ ترس بنا نمی‌شود.

وحشت‌هایی که تا کنون شاهد آن بوده‌ایم و پس از این شاهد خواهیم بود نشانهٔ زیاد شدن انسان‌های آشوب‌گر، سرکش و نافرمان، در دنیا نیست بلکه بالعکس تعداد افراد مطیع و فرمان‌بردار رو به افزایش است.

فیلسوف هندی کریشنامورتی می‌گوید مشاهدهٔ بدون ارزیابی بالاترین تجلی هوش انسانی است.

اگر همسر من محبت بیشتری از آنچه من به او می‌دهم بخواهد، «وابسته و نیازمند است.» اما اگر من محبت بیشتری از آنچه او می‌دهد بخواهم، «سرد و بی‌احساس است.» اگر همکار من بیشتر از من به جزئیات توجه می‌کند «ایرادگیر و وسواسی است» اما اگر من بیشتر از او به جزئیات توجه داشته باشم «شلخته و بی‌نظم است.»

ارتباطی که محبت را مسدود می‌کند قضاوت مکنید، تا بر شما قضاوت نشود. زیرا به طریقی که قضاوت کنید بر شما نیز قضاوت خواهد شد...