بریده‌هایی از کتاب قدر

اما وقتی از پیامبر پرسیدند که آیا عملی هست که برتر از دعا در این شب باشد؟ پیامبر پاسخ داد که طلب دانش در این شب برتر از دعاست. این را برای جوانانی می‌گویم که دانش می‌اندوزند تا بدانند که درسشان و تعلمشان برتر از دعاست، زیرا دعای حقیقی در علم است.

ما در ماه رمضان تمرین می‌کنیم تا بر اراده و شهوات خود مسلط باشیم و چون بر شهوات و ارادهٔ خود مسلط شدیم، می‌توانیم سعادت یا شقاوت خود را رقم بزنیم. در نتیجه، ماه رمضان ماهِ تعیین سرنوشت است، زیراکه از آغاز این ماه تمرین می‌کنیم و نتیجهٔ این تمرین تسلط بر شهوات است. تو مختاری و می‌توانی سعادت و شقاوت خود را تعیین کنی. بنابراین، می‌توانیم بگوییم که سعادت و شقاوت انسان در ماه رمضان رقم می‌خورد.

قرآن کریم می‌گوید: «وَ أَن لَیسَ لِلإِنسانِ إِلّا ما سَعی.» موفقیت‌های تو نتیجهٔ تلاش‌های توست: «کلُّ نَفسٍ بِما کسَبَت رَهِینَةٌ.» بنابراین، سعادت و شقاوت چیزهایی نیستند که از خارج بر من تحمیل شوند. من هستم که سعادت و شقاوت را رقم می‌زنم. این منطق قرآن است. این مسئله فقط ناظر به سعادت و شقاوت فردی نیست، بلکه شامل سعادت و شقاوت اجتماعی نیز هست.

چه کسی کوشید و نجات یافت؟ «مَن زَکا نَفسَهُ» یعنی شخصی که نفس خود را تزکیه و مهذَّب و پاکیزه کرد. بنابراین، سعادت و شقاوت من در دست خود من است.

روزه تمرینی است برای انسان در برابر محرمات و واجبات و هواها و شهوات.