بریده‌هایی از کتاب قوی سیاه

تاریخ و جوامع نمی‌خزند، می‌جهند؛ از این گسل به آن گسل، با فرازوفرودهایی در میانه.

همه می‌دانند ما به پیشگیری بیش از درمان نیاز داریم؛ ولی کمتر کسی برای پیشگیری پاداش می‌دهد. ما کسانی را که نامشان در کتاب تاریخ ثبت شده است می‌ستاییم؛ ولی به بهای نشناختن کسانی که با وجود ایفای نقش، نامی از آنان در کتاب‌های ما برده نمی‌شود.

ناتوانی ما به پیش‌بینی در فضاهای آلوده به احتمال قوهای سیاه، همراه با کمبود آگاهی کلی از چنین فضاهایی، برخی حرفه‌ای‌های خاص را به این باور می‌رساند که کارشناس برجسته‌اند، حال‌آنکه درواقع نیستند. پیشینهٔ کاری آنان نشان می‌دهد آنها دربارهٔ موضوع موردبحث چیزی بیش از مردم عادی نمی‌دانند، ولی در داستان‌پردازی (یا بدتر از آن، در خام کردن مردم با مدل‌های پیچیدهٔ ریاضی) دستی چیره دارند؛ آنها به‌احتمال‌زیاد کراوات هم می‌زنند.

چیزی که می‌دانید، نمی‌تواند چندان آسیبی به شما بزند.